Sygn. akt II KK 323/18

POSTANOWIENIE

Dnia 28 marca 2019 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Puszkarski

w sprawie M. A. F.
‎skazanego z art. 267 § 3 k.k. i in.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
‎w dniu 28 marca 2019 r.,
‎wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania wyroku

Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 12 grudnia 2017 r., sygn. akt II AKa […]
‎zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w W.
‎z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt XVIII K […],

na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. a contrario

postanowił:

nie uwzględnić wniosku

UZASADNIENIE

Obrońca skazanego M. A. F. w dniu 27 lutego 2019 r. złożył na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. kolejny wniosek o wstrzymanie wykonania, w części dotyczącej tego skazanego, zaskarżonego kasacją wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 12 grudnia 2017 r., sygn. akt II AKa […], zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt XVIII K […]. W uzasadnieniu wniosku obrońca nawiązał do okoliczności, które uzasadniają zastosowanie instytucji przewidzianej w powołanym przepisie oraz przekonywał, że zachodzi wysokie prawdopodobieństwo uwzględnienia kasacji, bowiem „uchybienia Sądu drugiej instancji noszą niewątpliwie cechy stronniczości i jako takie stanowią o wysokim prawdopodobieństwie uwzględnienia kasacji obrońcy skazanego M. F.”. Zdaniem obrońcy za uwzględnieniem wniosku przemawia też okoliczność, że wykonanie wobec skazanego bezwzględnej kary pozbawienia wolności pociągnie za sobą nieodwracalne i niekorzystne dla niego skutki.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Wniosek obrońcy skazanego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Należy przypomnieć, że Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 25 października 2018 r. odmówił uwzględnienia zawartego w kasacji wniosku o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego w […] w odniesieniu do M. F.. Złożony przez obrońcę kolejny wniosek w tym przedmiocie, chociaż bardziej obszerny, poza nawiązaniem do rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd Najwyższy w sprawie innego skazanego, w istocie nie przedstawia nowych okoliczności, które nakazywałyby uznać, że do czasu rozpoznania kasacji wspomniany wyrok nie powinien być egzekwowany. W uzasadnieniu wniosku trafnie zauważono, że wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia może mieć miejsce w sytuacjach wyjątkowych, uzasadnionych szczególnymi i jednoznacznymi w swej wymowie okolicznościami, zwłaszcza wtedy, kiedy nawet przy pobieżnej lekturze zarzutu kasacji w zestawieniu z ustaleniami i rozważaniami zawartymi w prawomocnym orzeczeniu trzeba uznać, że zaistniały istotne uchybienia, które podważają racje respektowania domniemania trafności ustaleń i ocen przyjętych za podstawę orzeczenia. Wypada w takim razie powtórzyć, że na obecnym etapie postępowania trudno mówić o widocznej prima facie oczywistej zasadności kasacji (w takim wypadku zasadne byłoby jej rozpoznanie w trybie art. 535 § 5 k.p.k.), zaś gdy autor wniosku przekonuje, że Sąd Apelacyjny „zaniechał wnikliwej i rzetelnej analizy wywodów zaprezentowanych w złożonym środku zaskarżenia”, nasuwa się uwaga, iż chodzi o zarzut, który pojawia się w większości tego rodzaju środków, co z reguły nie skutkuje jednak wstrzymaniem wykonania zaskarżonego orzeczenia.

Podobnie jak we wcześniejszym wniosku, obrońca nawiązał też do oddalenia przez Sąd drugiej instancji wniosków dowodowych (mimo przedstawienia „szerokiej i obiektywnie uzasadnionej argumentacji faktycznej i prawnej, przemawiającej za koniecznością przeprowadzenia dowodowego w postępowaniu odwoławczym”), co miało prowadzić do naruszenia prawa ówcześnie oskarżonego do obrony. Należy zatem powtórzyć, że prawidłowość procedowania Sądu ad quem, w aspekcie postawionych w kasacji zarzutów, będzie przedmiotem kontroli Sądu Najwyższego w trakcie rozpoznania tej skargi na rozprawie, natomiast obecnie, przed dokonaniem szczegółowej analizy sprawy, nie można przyjąć, że było ono oczywiście wadliwe. W każdym razie samo oddalenie zgłoszonego przez stronę wniosku dowodowego, co w praktyce zdarza się nader często, nie uzasadnia dostatecznie tezy o stronniczości sądu i nierespektowania prawa oskarżonego do obrony.

Nie przekonuje o zasadności wniosku przywołanie przez obrońcę rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego uwzględniającego kasację w sprawie II KK 287/18 m.in. z powodu braku obiektywizmu sądu orzekającego, co miało mieć miejsce także w sprawie M. F. Niezależnie od tego, że w wymienionej sprawie dopiero po rozpoznaniu kasacji stwierdzono zaistnienie określonych uchybień procesowych, należy podkreślić, iż niepowtarzalna specyfika każdej ze spraw powoduje, że z rezerwą trzeba odnieść się do prognozowania przez obrońcę rozstrzygnięcia w oparciu o orzeczenie wydane w innej sprawie.

Mając nadto na uwadze, że brak jest dostatecznych powodów by uznać, iż wykonanie wobec skazanego wymierzonej mu kary pociągnie za sobą nieodwracalne i niekorzystne dla niego skutki, orzeczono jak na wstępie.