Sygn. akt III CZ 31/19

POSTANOWIENIE

Dnia 11 września 2019 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Janiszewska (przewodniczący)
‎SSN Marcin Krajewski (sprawozdawca)
‎SSN Kamil Zaradkiewicz

w sprawie ze skargi E. K.

o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt II Ca (…)

w sprawie z powództwa I. S.
‎przeciwko E. K.
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 11 września 2019 r.,
‎zażalenia pozwanej

na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
‎z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. akt II Ca (…),

oddala zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił zażalenie pozwanej E. K. na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z 25 października 2018 r., którym odrzucono jej skargę o wznowienie postępowania (pkt 1) i oddalono wniosek o wstrzymanie wykonania wyroku objętego skargą (pkt 2). Uzasadniając odrzucenie zażalenia w zakresie odrzucenia skargi, Sąd Okręgowy powołał się na art. 87¹ § 1 k.p.c., zgodnie z którym w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych, podczas gdy zażalenie zostało sporządzone i wniesione przez skarżącą osobiście. W odniesieniu do rozstrzygnięcia w przedmiocie oddalenia wniosku o wstrzymanie wykonania wyroku zażalenie zostało odrzucone jako niedopuszczalne.

Postanowienie z 24 stycznia 2019 r. zostało zaskarżone przez pozwaną, reprezentowaną przez adwokata, w całości. Pozwana zarzuciła Sądowi Okręgowemu naruszenie art. 357 § 2 k.p.c. przez brak pouczenia strony działającej bez profesjonalnego pełnomocnika o terminie wniesienia i formie środka odwoławczego służącego od punktu 1 postanowienia z 25 października 2018 r., co skutkowało wniesieniem zażalenia osobiście przez pozwaną, a także błędnym zaadresowaniem go do Sądu Apelacyjnego w (...). Jednocześnie z zażaleniem pozwana złożyła, jako ewentualny, wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie z 25 października 2018 r.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie podlegało oddaleniu jako oczywiście bezzasadne.

Pomimo zaskarżenia postanowienia z 24 stycznia 2019 r. w całości, argumentacja pozwanej odnosiła się w rzeczywistości wyłącznie do tej części motywów rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego, która dotyczyła przyczyn odrzucenia zażalenia na punkt 1 postanowienia z 25 października 2018 r. Skarżąca trafnie nie kwestionuje stanowiska Sądu Okręgowego, zgodnie z którym zażalenie nie przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji, którym oddalono wniosek o wstrzymanie wykonania wyroku zaskarżonego skargą o wznowienie postępowania.

Argumentacja odwołująca się do art. 357 § 2 k.p.c. jest bezzasadna. Ewentualne naruszenie tego przepisu przez Sąd Okręgowy nie mogłoby doprowadzić do uchylenia przymusu adwokacko-radcowskiego w postępowaniu przed Sądem Najwyższym i przyjęcia dopuszczalności zażalenia sporządzonego bezpośrednio przez stronę. Zażalenie takie podlega odrzuceniu nawet w razie uchybienia obowiązkowi odpowiedniego pouczenia. Ewentualny brak pouczenia powinien natomiast zostać wzięty pod uwagę w ramach rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie z 25 października 2018 r., który – jak wynika z akt sprawy – został już pozytywnie rozpoznany przez Sąd Okręgowy, mimo że złożono go jedynie jako wniosek ewentualny na wypadek nieuwzględnienia zażalenia, o którym orzeczono w niniejszym postanowieniu.

Z tych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 398¹⁴ k.p.c. w zw. z art. 394¹ § 3 k.p.c.

aj