Sygn. akt IV CSK 240/19

POSTANOWIENIE

Dnia 2 lipca 2020 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Kamil Zaradkiewicz

w sprawie z powództwa M.R.T.
‎przeciwko A.T-L.
‎o ustanowienie rozdzielności majątkowej,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 2 lipca 2020 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w G.
‎z dnia 20 listopada 2018 r., sygn. akt II 1 Ca […],

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 360 (trzysta

sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 20 listopada 2018 r. Sąd Okręgowy w G. w pkt I. oddalił apelację Powoda M.T. od wyroku Sądu Rejonowego […] w G. z dnia 2 lutego 2018 r. i w pkt II. orzekł o kosztach postępowania.

W motywach rozstrzygnięcia wskazał, że podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, który uznał, że mimo iż Powód i Pozwana A.T-L. są w separacji faktycznej, jak również pozostają w konflikcie osobistym, okoliczności te w tej konkretnej sytuacji faktycznej nie dają podstaw do ustanowienia rozdzielności majątkowej. Sąd Okręgowy zaznaczył, że wystąpienie przesłanki separacji faktycznej małżonków nie jest wystarczające dla ustanowienia rozdzielności majątkowej. Podniósł, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowane jest stanowisko, że tylko taka separacja faktyczna, która uniemożliwia małżonkom współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym może stanowić ważny powód w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy dokonał  wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, nie przekraczając  przy tym granic swobodnej oceny dowodów wynikającej z art. 233 k.p.c. W ocenie Sądu Okręgowego słusznie uznał Sąd Rejonowy, że Powód nie wykazał, by Pozwana podejmowała nierozważne decyzje finansowe narażające Powoda lub rodzinę na uszczerbek majątkowy.

Orzeczenie to zostało zaskarżone skargą kasacyjną przez Powoda. Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazał, że w sprawie istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, tj. art. 52 § 1 k.r.o. Podniósł, że zarówno sąd I. instancji, jak i sąd II. instancji uznały, że między stronami istnieje separacja faktyczna, ale nie stanowi ona ważnego powodu w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o. Tymczasem Sąd Rejonowy […] w G. w innej sprawie o ustanowienie rozdzielności majątkowej wyrokiem z 6 listopada 2018 r. sygn. akt IV RC […] - w niemalże tożsamym stanie faktycznym - ustanowił rozdzielność majątkową między małżonkami, uznając, że między stronami istnieje separacja faktyczna, która uniemożliwia im zarząd majątkiem wspólnym. Zdaniem Powoda oznacza to, że klauzula generalna „ważne powody” z art. 52 § 1 k.r.o. w tożsamych stanach faktycznych jest rozbieżnie interpretowana w orzecznictwie sądów z apelacji gdańskiej i uzasadnia to ingerencję Sądu Najwyższego.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Pozwana wniosła o odmowę przyjęcia jej do rozpoznania i zasądzenie od Powoda na Jej rzecz kosztów postępowania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie Skarżący wnosi o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania motywując wniosek istnieniem potrzeby wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów (art. 398⁹ § 1 pkt 2 k.p.c.).

Przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania ze względu na przesłankę z art. 398⁹ § 1 pkt 2 k.p.c. wymaga wykazania, że chodzi o wykładnię przepisów prawa, których treść i znaczenie nie zostały dostatecznie wyjaśnione w dotychczasowym orzecznictwie lub, że istnieje potrzeba zmiany ich dotychczasowej wykładni, podania na czym polegają wątpliwości związane z jego rozumieniem oraz przedstawienia argumentacji świadczącej, że wątpliwości te mają rzeczywisty i poważny charakter, nie należą do zwykłych wątpliwości, które wiążą się z procesem stosowania prawa. W przypadku, gdy w ramach stosowania tych przepisów powstały już w orzecznictwie sądów określone rozbieżności, skarżący powinien je przedstawić, jak też uzasadnić, że dokonanie wykładni jest niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy (zob. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z 28 marca 2007 r., sygn. akt II CSK 84/07; z 11 stycznia 2008 r., I UK 283/07; z 13 czerwca 2008 r., sygn. akt III CSK 104/08; z 12 grudnia 2008 r., sygn. akt II PK 220/08; z 8 lipca 2009 r., sygn. akt I CSK 11/09, niepubl.). Powołując się na rozbieżności w orzecznictwie sądowym skarżący nie może we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania ograniczać się do podkreślenia (powołania) występowania takich rozbieżności, lecz obowiązany jest wskazać, na czym rozbieżność ta polega oraz powołać orzeczenia, z których wynika, pozostając jednocześnie w związku ze sprawą podlegającą rozpoznaniu w postępowaniu przed Sądem Najwyższym. Nie jest przy tym spełnieniem powyższego wymagania wskazanie jednego orzeczenia Sądu Rejonowego, w którym - jak podnosi Skarżący - w niemal identycznej sprawie zapadło odmienne rozstrzygnięcie. Nie stanowi to bowiem o istnieniu rozbieżności w orzecznictwie, lecz co najwyższej o odmiennej ocenie dokonanej przez inny sąd w innej sprawie. Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej nie może też sprowadzać się jedynie do polemiki ze stanowiskiem co do wykładni prawa przyjętym przez sąd meriti w sprawie. Tymczasem argumentacja Skarżącego zawarta we wniosku stanowi w istocie taką polemikę wskazując na konieczność przyjęcia odmiennej wykładni treści art. 52 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z uwagi na istnienie określonych okoliczności faktycznych, które w ocenie skarżącego występowały w sprawie.

Z uwagi na fakt, iż skarga kasacyjna nie spełniała powyższych wymagań, należało odmówić jej przyjęcia do merytorycznego rozpoznania (art. 398⁹ § 2 k.p.c.). O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 398²¹ k.p.c. oraz § 4 ust. 1 pkt 7 w zw. z § 10 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 z późn. zm.).

jw