Pomiń polecenia Wstążki
Przeskocz do głównej zawartości
SSN_Jonalnta_Strusinska-Zukowska.jpg​​​​​​​​
Sędzia Sądu Najwyższego Jolanta Strusińska-Żukowska​​​
 
   W dniu 9 października 2019 zmarła Sędzia Sądu Najwyższego Jolanta Strusińska-Żukowska.
           
 
 
WSPOMNIENIE
 
        Pani  sędzia  Jolanta  Strusińska-Żukowska  w  1982  r.  ukończyła  z  wynikiem bardzo dobrym Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W tym samym roku rozpoczęła odbywanie etatowej aplikacji sądowej. Egzamin sędziowski zdała  w  październiku  1984  r.  z  wynikiem  bardzo  dobrym.  Asesorem  została mianowana 27 listopada 1984 r. Początkowo orzekała w Wydziale Cywilnym Sądu Rejonowego dla Warszawy –Pragi a od 1 lipca 1985 r. w Wydziale Pracy tego Sądu. Od tego czasu kontynuowała specjalizację w  orzekaniu w sprawach z zakresu prawa pracy, później również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Sędzią Sądu Rejonowego dla Warszawy –Pragi była w latach 1987 –1994, z tym, że od roku 1991 zajmowała stanowisko przewodniczącej wydziału.
        Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 20 października 1994 r. została powołana na stanowisko sędziego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, w którym  to  Sądzie  już  wcześniej,  bo  od  1  października  1993  r.  pełniła  obowiązki wizytatora do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.
        Kolejnym  postanowieniem  Prezydenta  Rzeczypospolitej  Polskiej –z  6  marca 1998 r. -pani sędzia Jolanta Strusińska –Żukowska została powołana na stanowisko sędziego Sądu Apelacyjnego w Warszawie.  Była w tym Sądzie wizytatorem do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, uczestniczyła w prowadzeniu zajęć szkoleniowych  dla  aplikantów  sądowych,  była  również  członkiem  Komisji Egzaminacyjnej  powoływanej  dla  przeprowadzenia  egzaminu  sędziowskiego. Orzekała w Wydziale III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. 
        W 2006 r. pani sędzia Jolanta Strusińska –Żukowska została Przewodniczącą Komisji do spraw Aplikacji Adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości na Obszarze Okręgowej  Rady  Adwokackiej  w  Warszawie.  Była  też  wyznaczana    do przeprowadzenia  oceny  kwalifikacji  sędziów  kandydujących  na  stanowiska sędziowskie w innych sądach apelacyjnych. Postanowieniem  Prezydenta  Rzeczypospolitej  Polskiej  z  5  marca  2007  r. powołana  została  na  stanowisko  Sędziego  Sądu  Najwyższego,  od  kilku  lat  była przewodniczącą  Wydziału  III  Izby  Pracy,  Ubezpieczeń  Społecznych  i  Spraw Publicznych (następnie Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN).
        Pani sędzia Jolanta Strusińska –Żukowska miała także znaczny dorobek w zakresie  publikacji  prawniczych. Jest autorką komentarza do ustaw  związanych  z Kodeksem pracy i przepisów wykonawczych do tego Kodeksu. Stale współpracowała z  miesięcznikiem  „Prawo  Pracy”,  w  którym  od  1994  r.  ukazało  się  kilkadziesiąt artykułów  Jej  autorstwa  traktujących  o  problematyce  prawnopracowniczej.  Była współautorem lub współredaktorem komentarzy do kluczowych ustaw z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych.
        Na  wszystkich  etapach  swojej  35-letniej  drogi  sędziowskiej  wyróżniała  się wysokim poziomem orzecznictwa, wiedzą prawniczą i zawodową dojrzałością; była niezwykle  pracowita,  obowiązkowa,  o  dużej  kulturze  osobistej,  reprezentująca najwyższe wartości służby sądowniczej. Panią sędzię zawsze cechowało nienaganne przygotowanie do roli sędziego referenta,  posiadała ogromną wiedzę z wielu dziedzin prawa, była niezwykle zaangażowana w pracę, umiejętnie współpracowała zarówno z sędziami a także z innymi pracownikami Sądu Najwyższego.
        Pani Sędzia była bardzo dobrym człowiekiem, którą wszyscy lubili i obdarzali przyjaźnią, a jednocześnie była osobą skromną, zawsze uczynną i chętną do pomocy w rozwiązywaniu problemów prawnych.
        Pani Sędzia opuściła nas przedwcześnie. Jej odejście 9 października 2019 r. pogrążyło  w  żałobie  wiele  osób,  rodzinę,  przyjaciół,  koleżanki  i  kolegów, współpracowników. 
        Jej ziemskie życie było bardzo owocne –była sędzią sprawiedliwym. Osoba i życie Pani Sędzi  będą budującym przykładem dla nas i kolejnych pokoleń prawników. 

„Nie  umiera  ten  kto  trwa  w  pamięci  żywych” –słowa  księdza  poety  Jana Twardowskiego –będą nam o Niej  przypominały.