W dniu 23 marca b.r. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej zagadnienia prawnego:
"Czy notariusz jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 5 ust. 1 w zw. z art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 28 lutego 2003 r.- Prawo upadłościowe i naprawcze (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm.) w zw. z art. 43[1] k.c.?"
podjął uchwałę następującej treści:
Notariusz jest przedsiębiorcą (art. 43[1] k.c.).
Sąd Najwyższy wskazał, że status notariusza jako przedsiębiorcy budził wątpliwości. Jeszcze w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, zgodnie z art. 24a ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie notariusz nie był przedsiębiorcą. W roku 2004 przepis ten został jednak uchylony.
Sąd Najwyższy uwzględniając przepisy Prawa o notariacie (jedn. tekst: Dz.U z 2014 r., poz. 164 ze zm.), kodeksu spółek handlowych, ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.) oraz prawa unijnego, a także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Trybunału Konstytucyjnego, stwierdził, że współcześnie status notariusza jako przedsiębiorcy jest oczywisty.
Notariusz prowadzi co prawda działalność specyficzną i w znacznym stopniu kształtowaną przepisami prawa publicznego, jednak ma ona wszystkie cechy działalności gospodarczej. Status przedsiębiorcy uzasadnia zatem także zdolność upadłościową notariusza.