W dniu 26 października br. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej zagadnienia prawnego w sprawie o sygn. III CZP 59/16 podjął uchwałę następującej treści:
W sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 128 ze zm.) do uiszczenia opłaty stosunkowej przewidzianej w art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 27 listopada 2015 r. do dnia 14 kwietnia 2016 r. obowiązany był każdy podmiot wnoszący do sądu pismo podlegające opłacie.
Powyższa uchwała została podjęta w odpowiedzi na pytanie prawne przedstawione przez Sąd Okręgowy w Poznaniu:
„Czy na podstawie art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 26 maja 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 18 marca 2016 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, uprawnienie do uiszczenia opłat sądowych w kwocie nieprzekraczającej 1000 zł w sprawach, o jakich mowa w tym przepisie, przysługuje wyłącznie bankom czy też również innym podmiotom, które nabyły wierzytelności banków?"
W niniejszej sprawie stroną powodową nie był bank, tylko podmiot, który nabył wierzytelność.
Sąd Najwyższy stwierdził, że przywilej fiskalny w postaci zmniejszonej opłaty ma za zadanie ułatwić dochodzenie roszczeń, a skoro art. 13 ust. 1a u.k.s.c. jest samodzielną regulacją to nie ma podstaw do sięgnięcia do poprzednio obowiązujących przepisów. Językowa wykładnia w tym przypadku wystarcza do rozstrzygnięcia, że art. 13 ust. 1a u.k.s.c. ma zastosowanie do roszczeń wynikających z art. 5 prawa bankowego, bo w tym przepisie (ust. 1) nie ma ograniczenia tylko do banków, a ma to miejsce tylko w ust. 2. Skoro zatem ustawodawca nie rozróżnia podmiotów wnoszących pismo, brak podstaw do wykładni zwężającej, również w obliczu konstytucyjnej zasady równości wobec prawa.
Sąd Najwyższy przypomniał ponadto, że przelew nie zmienia tożsamości wierzytelności, następuje tylko zmiana podmiotu, który na podstawie sukcesji singularnej nabył wierzytelność, dlatego preferencyjna opłata powinna dotyczyć również jego.