Sąd Najwyższy w postanowieniach z dnia 29 listopada 2016 r., I KZP 7/16 i I KZP 8/16, odmówił podjęcia uchwały w sprawach przekazanych przez Sąd Rejonowy w L. z jednobrzmiącym pytaniem:
"Czy wobec braku notyfikacji przepisu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U.2016.471 j.t.), który to przepis stanowiący uzupełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s. był dotychczas uznawany za przepis techniczny, a tym samym wymagający notyfikacji, istnieją podstawy do stosowania w sprawach karnych art. 107 § 1 k.k.s. w sytuacji gdy: notyfikacji poddano zbieżny z art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1-3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, zmieniony ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz.U.2015.1201), także uznawany dotychczas za przepis techniczny i przepis stanowiący uzupełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s., powoływany w sprawach karnych o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. łącznie z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych?"
W jednej ze spraw Sąd ten rozpoznawał zażalenie na czynność zatrzymania automatów do gier, w drugiej – na postanowienie o zatwierdzeniu zatrzymania takich automatów. Sąd Rejonowy dopytywał, czy w sprawach o przestępstwa skarbowe nielegalnego urządzania gier hazardowych (art. 107 k.k.s.) można, obok art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w znowelizowanym brzmieniu, stosować art. 6 tej ustawy, który dotąd nie został notyfikowany Komisji Europejskiej.
Odmawiając podjęcia uchwały, Sąd Najwyższy wskazał, że przedstawione przez Sąd Rejonowy pytania mają charakter abstrakcyjny, wykraczający poza zakres zaskarżenia i podniesionych zarzutów, wskazanych w zażaleniach. Zarzuty te w żadnej mierze nie odnosiły się do będącego przedmiotem pytań art. 6 ustawy o grach hazardowych. Wniesione środki odwoławcze zmierzały natomiast do zakwestionowania dopuszczalności prowadzenia postępowania karnego skarbowego, opierając się na założeniu, że – wobec braku stosownej notyfikacji odpowiednich przepisów ustawy o grach hazardowych – czyny będące przedmiotem postępowania nie były przestępstwami skarbowymi.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Najwyższy podkreślił, że incydentalna kontrola sądu, dokonywana w postępowaniu przygotowawczym w ramach zażalenia na czynność zatrzymania rzeczy, nie stwarza możliwości blokowania wszczęcia postępowania przygotowawczego ani tamowania biegu tego postępowania.