W dniu 6 kwietnia br. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej zagadnienia prawnego w sprawie o sygn. III CZP 117/16, podjął uchwałę następującej treści:
Przewidziany w art. 207 ust. 9-12a ustawy z dnia 27 października 2009 r. o finansach publicznych (jedn. tekst: Dz.U. z 2016r., poz. 1870 ze zm.) administracyjny tryb zwrotu środków przeznaczonych do realizacji programów finansowanych z funduszy europejskich nie wyłącza możliwości zabezpieczenia wekslem roszczenia o zwrot tych środków i drogi sądowej do dochodzenia zapłaty weksla wystawionego w celu zabezpieczenia tego roszczenia.
Powyższa uchwała została podjęta w odpowiedzi na pytanie prawne przedstawione przez Sąd Apelacyjny w W.:
„Czy wobec przewidzianego w art. 207 ust. 9 - 12a ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych (jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.) trybu wydania decyzji administracyjnej dopuszczalna jest droga sądowa w sprawie o zwrot przez beneficjenta nieprawidłowo wykorzystanego dofinansowania przyznanego na podstawie umowy na realizację programu finansowanego z udziałem środków europejskich dochodzonego przez remitenta w oparciu o weksel gwarancyjny zabezpieczający tę wierzytelność, jak i z odwołaniem się do stosunku podstawowego?”
Sąd drugiej instancji, przedstawiając zagadnienie prawne wskazał, że istnieją poważne wątpliwości czy przewidziany ustawowo tryb wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie zwrotu dofinansowania wyłącza drogę sądową w takiej sprawie.
Sąd Najwyższy przypomniał, że zasadą jest abstrakcyjny i samodzielny charakter zobowiązania wekslowego. Stosunek podstawowy i stosunek z weksla są funkcjonalnie powiązane, ale jurydycznie mają różne źródła. Sprawa o weksel jest niewątpliwie sprawą cywilną. Do dochodzenia roszczeń z weksla w postępowaniu nakazowym wystarczy przedstawić weksel i odpowiednie dokumenty. Przy wekslu in blanco stronie przysługuje zarzut wypełnienia weksla niezgodnie z porozumieniem. Art. 207 o finansach publicznych nie zostaje naruszony.