Sąd Najwyższy w dniu dzisiejszym (25.10) postanowił nie uwzględnić wniosku obrońcy o wstrzymanie wykonania wyroku Sadu Apelacyjnego w Warszawie, którym na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności skazano Marka F. w tzw. aferze taśmowej.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu dzisiejszego postanowienia zwrócił uwagę, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego konsekwentnie prezentowany jest pogląd o wyjątkowym charakterze art. 532 k.p.k., którego zastosowanie stanowi odstępstwo od reguły bezzwłocznego przystąpienia do wykonania prawomocnego orzeczenia.
Sam fakt wniesienia kasacji nie stanowi dostatecznej podstawy do wstrzymania wykonania takiego orzeczenia. Za takim postępowaniem może przemawiać okoliczność, że wykonanie prawomocnego orzeczenia stwarzałoby realną obawę nieuzasadnionego pokrzywdzenia skazanego, w szczególności powodowałoby dla niego niekorzystne, nieodwracalne skutki.
Art. 532 § 1 k.p.k. stwarza możliwość wstrzymania wykonania orzeczenia w związku z wniesieniem kasacji wtedy, kiedy jeszcze przed jej merytorycznym rozpoznaniem istnieją podstawy do prognozowania, że zostanie uznane za trafne twierdzenie autora skargi o zaistnieniu w toku procedowania bezwzględnej przyczyny odwoławczej, które wymienia art. 439 § 1 k.p.k., lub innego rażącego naruszenia prawa mogącego mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.
Wstrzymanie wykonania orzeczenia na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. nie może mieć miejsca w związku ze stanem zdrowia skazanego, względnie jego trudną sytuacją rodzinną. Uwarunkowania te mogą stanowić przesłankę odroczenia wykonania kary lub zarządzenia przerwy w odbywaniu kary. Postanowienie w tym zakresie wydaje Sąd Okręgowy w odrębnym postępowaniu na podstawie przepisów kodeksu karnego wykonawczego.
Oceniając wniosek obrońcy przez pryzmat zarzutów podniesionych w kasacji Sąd Najwyższy uznał, nie przesądzając ostatecznego rozstrzygnięcia, że na obecnym etapie postępowania kasacyjnego, uwzględnienie kasacji nie jawi się jako prawdopodobne w stopniu bardzo wysokim. Żaden z zarzutów nie wskazuje na niebudzące wątpliwości zaistnienia bezwzględnych przyczyn odwoławczych wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k.
W uzasadnieniu zwrócono uwagę, że zastrzeżenia skarżącego budzi dokonanie przez sąd II instancji „nieprawidłowej i nierzetelnej” kontroli odwoławczej, mające skutkować naruszeniem przepisów postępowania oraz oddalenie wniosków dowodowych. Są to typowe zarzuty kasacyjne, co do których przy wstępnym oglądzie trudno prognozować, że zostaną uznane za zasadne. Do dokonania ich oceny jest niezbędna analiza materiałów zgromadzonych w aktach sprawy i przeprowadzenie rozprawy kasacyjnej.
Sąd Najwyższy wspomniał również, że tylko jedna ze stron procesu jest przekonana o konieczności uwzględnienia wniesionej skargi. Prokurator, w pisemnej odpowiedzi na kasację, postuluje oddalenie jej jako oczywiście bezzasadnej.