Na prośbę Izby Dyscyplinarnej przedstawiamy komunikat w związku z publikacją autorstwa Mariusza Jałoszewskiego zamieszczoną na portalu okopress.pl:
"W związku z insynuacjami prezentowanymi w artykule prasowym z dnia 23 marca 2019 r. autorstwa Mariusza Jałoszewskiego zamieszczonym na stronie internetowej okopress.pl, stwierdzić należy, że nieprawdą jest jakoby sędzia Sądu Najwyższego Konrad Wytrykowski rozpoznał wniosek o wyłączenie, który dotyczył również jego osoby, a tym samym, by „orzekł we własnej sprawie”.
Wniosek o wyłączenie złożony przez obwinioną Sędziego Alinę Czubieniak w sprawie o sygn. akt II DSS 2/18 dotyczył szeregu sędziów Sądu Najwyższego powołanych w 2018 r. i 2019 r. przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również SSN Konrada Wytrykowskiego.
Postanowieniem z dnia 21 marca 2019 r. Sąd Najwyższy, w którego składzie zasiadał SSN Konrad Wytrykowski, na podstawie art. 42 § 4 k.p.k. w zw. z art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 p.u.s.p. orzekł merytorycznie w przedmiocie wniosku o wyłączenie członków składu: SSN Tomasza Przesławskiego i SSN Pawła Czubika, zaś w pozostałym zakresie wniosek pozostawił bez rozpoznania. Takie rozstrzygnięcie oznacza brak merytorycznego rozpoznania wniosku w zakresie tych sędziów, którzy nie byli wyznaczeni do składu sądzącego sprawę Pani Sędziego Aliny Czubieniak.
Podkreślić trzeba, że taki sposób procedowania jest zgodny z utrwaloną linią orzecznictwa sądów powszechnych i Sądu Najwyższego, wedle którego:
- sędziowie wymienieni we wniosku o wyłączenie sędziów danego sądu, którzy nie zostali wyznaczeni do rozpoznania sprawy, mogą rozpoznać ten wniosek, gdyż wniosek o wyłączenie od udziału w sprawie bezpośrednio ich nie dotyczy. Wniosek o wyłączenie może dotyczyć tylko sędziów wyznaczonych do rozpoznania sprawy i nie może spowodować wyłączenia innych sędziów od rozpoznania przedmiotowego wniosku (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt III KO 34/12, LEX nr 1212385; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. akt III KO 99/16, LEX nr 2166385);
- Kodeks postępowania karnego nie przewiduje wyłączenia sędziego in abstracto, gdyż rozważanie wyłączenia sędziego w oparciu o art. 40 § 1 lub 41 § 1 k.p.k. dopuszczalne jest jedynie w stosunku do konkretnego sędziego, który został wyznaczony do udziału w sprawie, a nie sędziego, który teoretycznie może zostać wyznaczony do składu orzekającego (tak postanowienia SN: z dnia 23 listopada 2004 r., V KK 195/04, LEX nr 141190, z dnia 22 lipca 2009 r., SNO 53/09, LEX nr 1288935, z dnia 30 czerwca 2010 r., WD 7/10, LEX nr 844325, z dnia 10 października 2014 r., SNO 51/14, LEX nr 1511819, z dnia 14 grudnia 2016 r., III KO 99/16, LEX nr 2166385, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 maja 2012 r., II AKo 65/12, LEX nr 1220705);
- jest niedopuszczalne rozstrzyganie w przedmiocie wyłączenia sędziego, który nie został wcześniej wyznaczony do udziału w sprawie (tak postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 czerwca 2018 r., II AKo 81/18 LEX nr 2614570);
- jeżeli do udziału w sprawie wyznaczony został konkretny sędzia, to wniosek o wyłączenie sędziego (sędziów) niewyznaczonego do udziału w tej sprawie, a nawet wszystkich pozostałych sędziów sądu właściwego, aktualizuje się i podlega rozpoznaniu w sposób przewidziany w art. 42 § 4 k.p.k. tylko wtedy, gdy wyznaczony sędzia został następnie wyłączony, a w jego miejsce wyznaczono sędziego objętego tym wnioskiem (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2004 r., V KK 195/04, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22 sierpnia 2006 r., II Ako 155/06, OSA 2006, Nr 4, poz. 15; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 18 maja 2016 r., II Ako 49/16, LEX nr 2155395);
- nie jest możliwe objęcie wnioskiem o wyłączenie ogółu sędziów orzekających w sądzie właściwym, ale jedynie zgłoszenie wniosku o wyłączenie każdego z członków składu (tak postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 14 czerwca 2016 r., sygn. Akt II Ako 44/16, KZS 2016, Nr 7-8, poz. 78).
Mając na uwadze, że wspomniany tekst wprowadza w błąd opinię publiczną zarówno co do treści zapadłego postanowienia, jak i co do treści obowiązujących przepisów i wieloletniej praktyki orzeczniczej ukształtowanej orzeczeniami m.in. Sądu Najwyższego, stwierdzić należy, że artykuł autorstwa Mariusza Jałoszewskiego znacznie odbiega od dziennikarstwa rozumianego jako działalność polegająca na rzetelnym informowaniu społeczeństwa o faktach".
Zespół Prasowy SN