W dniu 17 grudnia 2019 r. Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych na posiedzeniu niejawnym oddalił skargę nadzwyczajną Prokuratora Generalnego w sprawie zadośćuczynienia za krzywdę w postaci pogorszenia stanu zdrowia osoby bliskiej.
W sprawie powodami była żona oraz syn mężczyzny, który wskutek błędu medycznego stał się osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. W toku postępowania przed sądami powszechnymi oddalono powództwo w zakresie roszczenia o przyznanie osobom bliskim poszkodowanego zadośćuczynienia. Sąd Apelacyjny w W. stanął na stanowisku, że tylko śmierć członka rodziny narusza dobra osobiste jego najbliższych.
W toku rozpoznania ww. skargi nadzwyczajnej Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z 22 października 2019 r., I NSNZP 2/19, wskazał, że osobie bliskiej poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, nie przysługuje zadośćuczynienie pieniężne na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.
Będąc związanym tym poglądem prawnym, Sąd Najwyższy oddalił skargę nadzwyczajną Prokuratora Generalnego. Jednocześnie Sąd Najwyższy podkreślił, że występujące kontrowersje co do prawa do zadośćuczynienia w przypadku ciężkiego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia osoby najbliższej poszkodowanego powinny być na przyszłość rozwiązane poprzez stosowną interwencję ustawodawcy.