W dniu dzisiejszym Sąd Najwyższy oddalił (częściowo odrzucił) skargi kasacyjne wniesione od wyroku Sadu Apelacyjnego w Poznaniu z 2 października 2018 r. przez Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej i Dom Zakonny prowadzony przez to stowarzyszenie. W sprawie tej od pozwanych zasądzono rentę i zadośćuczynienie.
Oznacza to, że obie skargi kasacyjne nie zostały uwzględnione, a w mocy pozostają orzeczenia zarówno Sądu Okręgowego w Poznaniu jak i Sądu Apelacyjnego w Poznaniu i wszystkie konsekwencje wynikające z tych wyroków. Kwoty, które zostały zasądzone pozostają w dyspozycji osób, na których rzecz zostały zasądzone.
Tezy dzisiejszego wyroku:
Sąd Najwyższy uznał, że związanie prawomocnym wyrokiem skazującym (art. 11 k.p.c.) nie wyłącza poczynienia przez sąd w sprawie cywilnej, ustaleń dotyczących okoliczności wyeliminowanych przez sąd karny z opisu czynu zabronionego, wskazujących na popełnienie przez księdza katolickiego przestępstw przy nadużyciu zaufania ofiary, wynikającego z zadań powierzonych sprawcy przez kościelne osoby prawne sprawujące nad nim zwierzchni nadzór.
W razie powierzenia przez instytuty zakonne duchownym zakonnym lub zakonnikom czynności służbowych, do odpowiedzialności za szkody przez nich wyrządzone przy wykonywaniu tych czynności, ma zastosowanie art. 430 k.c.
W świetle art. 430 k.c., jeżeli sprawca działał w celu osobistym (dla korzyści osobistej), a wykonywanie powierzonej czynności służbowej umożliwiło mu wyrządzenie szkody, zwierzchnik nie może skutecznie podnieść zarzutu, że podwładny wyrządził szkodę tylko przy sposobności (przy okazji) realizacji powierzonych zadań.