Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu dzisiejszym oddalił jako oczywiście bezzasadne kasacje prokuratora i oskarżyciela posiłkowego w sprawie Adama D. "Nergala", lidera zespołu deathmetalowego, uniewinnionego od przestępstwa obrazy uczuć religijnych w związku z podarciem Biblii w trakcie jednego z koncertów.
W ustnych motywach postanowienia sąd stwierdził, że choć kasacje nie zasługują na uwzględnienie, nie oznacza to, że zachowanie Adama D. jest akceptowane. W tej sprawie nie doszło jednak do wyczerpania znamion przestępstwa, albowiem przekaz artysty był skierowany do określonej grupy osób, które podzielały jego przekonania.
Uzasadniając dzisiejsze orzeczenie sąd stwierdził, że pod pozorem zarzutu przeprowadzenia niewłaściwej kontroli odwoławczej polegającej na dowolnej ocenie dowodów rzeczywistym przedmiotem zarzutu kasacji są ustalenia faktyczne, których kwestionowanie w postępowaniu kasacyjnym jest niedopuszczalne. Nie podzielił także pozostałych zarzutów kasacji dotyczących nieprawidłowej wykładni przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz naruszenia zasady obiektywizmu. Podkreślił też, że czyn z art. 196 kk stanowi przestępstwo materialne, co z kolei było kwestionowane przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Z tego względu oddalając obie kasacje Sąd Najwyższy uznał je za bezzasadne w stopniu oczywistym, na granicy dopuszczalności.
Kasacje zostały wniesione od wyroku Sądu Okręgowego z 11 lutego 2014 r., którym sąd ten utrzymał wyrok Sądu Rejonowego uniewinniający Adama D. od popełnienia przestępstwa obrazy uczuć religijnych w związku z podarciem Biblii w trakcie jednego z koncertów.
Dzisiejsze orzeczenie Sądu Najwyższego jest ostateczne i dalszemu zaskarżeniu nie podlega. Pomimo oddalenia obu kasacji jako oczywiście bezzasadnych sąd poinformował, że z uwagi na ważny społecznie charakter sprawy uzasadnienie pisemne będzie sporządzone.
Sąd Najwyższy już raz zajmował się tą sprawą w 2012 r. w związku z pytaniem prawnym, z którym zwrócił się rozpoznający apelację Sąd Okręgowy, co do wykładni przepisu art. 196 kk. W odpowiedzi Sąd Najwyższy wyraził pogląd prawny, że przestępstwo określone w art. 196 k.k. popełnia ten, kto swoim zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym obejmuje wszystkie znamiona tego występku (uchwała SN z dn. 29 października 2012 r.; sygn. akt I KZP 12/12).