Sąd Najwyższy wznowił postępowanie zakończone postanowieniem z 10 stycznia 2024 r. (sygn. akt II PUO 2/24), w którym oddalono odwołanie od postanowienia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie wygaśnięcia mandatu posła. W wyniku wznowienia postępowania SN uchylił wskazane postanowienie i umorzył postępowanie.
Pełnomocnik skarżącego, względem którego Marszałek Sejmu wydał 21 grudnia 2023 r. postanowienie o wygaśnięciu mandatu posła, złożył skargę o wznowienie dwóch postępowań, które w jednej i tej samej sprawie toczyły się przed Sądem Najwyższym równolegle w dwóch Izbach, w wyniku czego zapadły dwa postanowienia Sądu Najwyższego: 5 stycznia 2024 r. (I NSW 1267/23 w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych) oraz 10 stycznia 2024 r. (II PUO 2/24 w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych).
Sąd Najwyższy wznowił postępowanie zakończone postanowieniem z 10 stycznia 2024 r. (II PUO 2/24), uchylił je i umorzył postępowanie w tej sprawie uznając, że orzeczenie to zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.
Po pierwsze, postanowienie Sądu Najwyższego z 10 stycznia 2024 r. (II PUO 2/24) zapadło w warunkach nieważności postępowania z uwagi na naruszenie powagi rzeczy osądzonej, wynikającej z zapadłego 5 dni wcześniej, prawomocnego postanowienia Sądu Najwyższego w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i spraw Publicznych (I NSW 1267/23). Wydanie kolejnego postanowienia Sądu Najwyższego w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 stycznia 2024 r. (akt II PUO 2/24) nie tylko zatem stanowiło rażącą obrazę porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, ale również naruszało art. 45 Konstytucji RP gwarantujący prawo skarżącego do sądu.
Po drugie, postanowienie to zapadło w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, która nie jest właściwa do rozpoznawania odwołań od postanowień Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu posła. Na podstawie art. 26 § 1 pkt. 11 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym wyłączna właściwość w tym względzie przysługuje bowiem Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego.
Jednocześnie Sąd Najwyższy odrzucił skargę o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Sądu Najwyższego z 5 stycznia 2024 r. (sygn. akt I NSW 1267/23), jako niemającą ustawowej podstawy.