W dniu 15 grudnia 2017 r. Sąd Najwyższy przejął do rozstrzygnięcia sprawę, w której Sąd Apelacyjny w Poznaniu przedstawił zagadnienie prawne (sygn. akt III CZP 72/17).
Przejęcie sprawy wiązało się z rozstrzygnięciem przez Sąd Najwyższy zażalenia na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów procesu. Wątpliwości dotyczyły tego, czy możliwe jest – w przypadkach współuczestnictwa formalnego – rozliczenie kosztów należnych współuczestnikowi przez obniżenie wynagrodzenia pełnomocnika procesowego (radcy prawnego) poniżej stawki minimalnej przewidzianych w przepisach wykonawczych.
Rozstrzygając zażalenie, Sąd Najwyższy przyjął, że sąd orzekający o kosztach procesu nie może ustalić wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym poniżej wysokości stawki minimalnej, która dla danej sprawy określona jest w przepisach wykonawczych, z wyjątkiem sytuacji, w której przepisy przewidują taką możliwość. Dotyczy to także sytuacji, w której współuczestnicy formalni są reprezentowani przez jednego pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym.
Sąd Najwyższy zwrócił jednocześnie uwagę, że może wystąpić sytuacja, w której łączna wysokość tego wynagrodzenia w okolicznościach sprawy może być uznana za zbyt wysoką, nieodpowiadającą nakładowi pracy i czasu pełnomocnika. Unormowanie tej sytuacji należy jednak do ustawodawcy, a brak rozwiązania normatywnego nie może być zastąpiony przez Sąd Najwyższy.