W dniu 6 grudnia 2018 r. Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w składzie siedmioosobowym rozpoznawał skargę partii politycznej Nowoczesna na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 15 października 2018 r. w sprawie sprawozdania partii politycznej Nowoczesna o źródłach pozyskiwania środków finansowych w 2017 r.
Wskazaną uchwałą Państwowa Komisja Wyborcza odrzuciła sprawozdanie partii politycznej Nowoczesna o źródłach pozyskiwania środków finansowych, w tym o kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania oraz o wydatkach poniesionych ze środków Funduszu Wyborczego w 2017 r. z powodu naruszenia art. 25 ust. 1 ustawy o partiach politycznych.
W związku z wątpliwościami natury prawnej, jakie w tej sprawie ujawniły się na tle wykładni przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 876 ze zm.), które przewidują bezwzględny nakaz odrzucenia przez Państwową Komisję Wyborczą sprawozdania finansowego partii politycznej, niezależnie od okoliczności, przyczyn i skali naruszeń przepisów prawa o przyjmowaniu lub pozyskiwaniu, gromadzeniu lub wydatkowaniu środków finansowych, Sąd Najwyższy w trosce o jednolitość wykładni i stosowania prawa oraz uwzględniając postanowienie Sądu Najwyższego z 14 grudnia 2016 r., sygn. III SW 15/16 o przedstawieniu pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu w przedmiocie zgodności z Konstytucją norm wyprowadzonych z art. 38a ust. 1 pkt 3, art. 38 a ust. 2 pkt 5 i art. 38 d ustawy o partiach politycznych (postępowanie w Trybunale Konstytucyjnym zarejestrowane pod sygn. P 8/17), postanowił:
I. na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 2072) i art. 193 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu następujące pytanie prawne: czy art. 38 a ust. 2 pkt 4 w związku z art. 25 ust. 1, art. 38a ust. 1 pkt 3, art. 38d ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 876 ze zm.) jest zgodny z art. 2 w związku z art. 11 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej?
II. na podstawie art. 42 pkt 4 i 43 ust. 2 ustawy powołanej w pkt I zgłosić udział Sądu Najwyższego w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym wszczętym niniejszym pytaniem prawnym i wyznaczyć przedstawiciela Sądu Najwyższego w osobie Sędziego Sądu Najwyższego prof. Leszka Boska,
III. na podstawie art. 177 § 1 pkt 3[1] k.p.c. zawiesić postępowanie.
Wyjaśnić należy, że jakkolwiek zagadnienie konstytucyjne w obu postępowaniach przed Sądem Najwyższym jest podobne, to jednak przedmiot postępowań oraz pytań prawnych do Trybunału Konstytucyjnego w obu sprawach jest formalnie odmienny. Pytanie prawne okazało się zatem konieczne dla zagwarantowania jednolitości wykładni i stosowania Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.