W dniu 24 lipca 2019 r. Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, rozpoznając skargę nadzwyczajną Prokuratora Generalnego wywiedzioną od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 8 stycznia 2016 r., którym Sąd odwoławczy zmienił częściowo wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że oddalił powództwo B.P. oraz małoletniego B.P. (tj. żony i syna poszkodowanego A.P) skierowane przeciwko Szpitalowi (…) w W. oraz jednemu z zakładów ubezpieczeń o zadośćuczynienie za krzywdę, polegającą na trwałym naruszeniu więzi rodzinnych pomiędzy najbliższymi członkami rodziny z powodu trwałego i ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, jakiego w wyniku czynu niedozwolonego doznał poszkodowany A.P., postanowił odroczyć rozpoznanie przedmiotowej sprawy oraz przedstawić do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego następujące zagadnienia prawne:
1. Czy skarga nadzwyczajna jest środkiem zaskarżenia względnie subsydiarnym czy też bezwzględnie subsydiarnym, którego dopuszczalność uzależniona jest od uprzedniego wyczerpania możliwości skorzystania przez uprawnionego z innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia orzeczenia?
2. Czy najbliższym członkom rodziny poszkodowanego, który w wyniku czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, przysługuje roszczenie o zadośćuczynienie pieniężne z tytułu naruszenia ich własnego dobra osobistego na podstawie art. 448 w zw. z art. 24 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz.U. 2019, poz. 1145), czy też - w przypadku uznania, że nie istnieje dobro osobiste w postaci więzi rodzinnych - najbliższym członkom rodziny poszkodowanego przysługuje roszczenie o zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę na podstawie art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego lub art. 446 § 4 Kodeksu cywilnego?
3. Czy sąd może odmówić przyznania zadośćuczynienia za krzywdę najbliższemu członkowi rodziny osoby, która w wyniku czynu niedozwolonego doznała ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, jeżeli najbliższy członek rodziny w związku z zaistniałym zdarzeniem zrezygnował z utrzymania więzi rodzinnych?
Sprawa dotyczy zadośćuczynienia pieniężnego, którego najbliżsi członkowie rodziny poszkodowanego A.P. (tj. jego żona i syn) domagali się z tytułu naruszenia ich prawa do cieszenia się niezakłóconym życiem rodzinnym z powodu trwałego i ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, jakiego w wyniku czynu niedozwolonego doznał poszkodowany A.P. Zagadnienie możliwości dochodzenia zadośćuczynienia z tego tytułu wywołuje rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych.
Z kolei kwestia charakteru prawnego środka zaskarżenia w postaci skargi nadzwyczajnej nie była dotychczas przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego.
Wyjaśnienie powyższych problemów prawnych będzie miało znaczenie nie tylko dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy, zainicjowanej skargą nadzwyczajną, ale także dla rozstrzygnięcia innych podobnych spraw.