16 października 2019 r. Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w składzie siedmiu sędziów odmówił podjęcia uchwały rozstrzygającej zagadnienie prawne sformułowane przy rozpatrywaniu odwołania od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa nr 615/2018 z 6 grudnia 2018 r. w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Poznaniu, w brzmieniu: „czy w toczącym się przed Sądem Najwyższym postępowaniu odwoławczym od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa jest dopuszczalne zastosowanie zabezpieczenia, w szczególności obejmującego wstrzymanie wykonalności lub skuteczności zaskarżonej uchwały, na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 1360 z późn. zm.)?”
Zasadniczą przyczyną odmowy podjęcia uchwały było ustalenie, że orzecznictwo Sądu Najwyższego w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia w sprawach z odwołania od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa o nieprzedstawieniu wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego jest jednolite i utrwalone (postanowienia z: 8 września 2010 r., III SO 5/10; 11 marca 2019 r., I NO 6/19 oraz I NO 11/19; 27 marca 2019 r., I NO 59/18), a w pytaniu prawnym nie wykazano istnienia poważnych wątpliwości co do przyjętej wykładni prawa.
Sąd Najwyższy wyjaśnił, że odesłanie z art. 44 ust. 3 ustawy o KRS do odpowiedniego stosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej nie obejmuje przepisów o postępowaniu zabezpieczającym. Nawet jeśli przepisy postępowania o skardze kasacyjnej wykładane byłyby szeroko i funkcjonalnie, nie obejmują one przepisów o postępowaniu zabezpieczającym. Funkcje i cechy konstrukcyjne cywilnego postępowania zabezpieczającego, wśród których na czoło wysuwa się poprzestanie na wymaganiu jedynie uprawdopodobnienia roszczenia oraz interesu prawnego wnioskodawcy, sprzeciwiają się szerokiemu stosowaniu przepisów o postępowaniu zabezpieczającym w obrębie stosunków ustrojowych. Nie jest sprawą cywilną ani w znaczeniu materialnym, ani formalnym żądanie powołania na urząd sędziego bądź żądanie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego, ponieważ stosunek łączący sędziego z państwem – odrębny od stosunku służbowego – ma charakter ustrojowy, a złożony akt powołania sędziego (konstytucyjny akt kreacyjny) regulowany jest normami Konstytucji RP. Nie można też uznać, że odwołanie od uchwały KRS jest odrębnym rodzajem powództwa cywilnego, które mogłoby zostać zabezpieczone. Udzielenie zabezpieczenia w stosunkach ustrojowych byłoby dopuszczalne jedynie w zakresie wyznaczonym przez przepis ustawy określający podmiot upoważniony do udzielenia zabezpieczenia (właściwy sąd), jego przedmiot oraz formę i pod warunkiem poszanowania konstytucyjnych kompetencji organów państwa. W obecnym stanie prawnym polski ustawodawca nie przewidział podstawy prawnej do stosowania zabezpieczenia w stosunkach ustrojowych.