Dnia 6 kwietnia Sąd Najwyższy oddalił skargę pełnomocnika komitetu wyborczego Piotra Stanisława Bakun na postanowienie PKW zapadłe w uchwale nr 97/2020 z 30 marca 2020 r. (sygn. akt. I NSW 14/20), w którym odmówiono rejestracji kandydata na urząd Prezydenta RP.
Powodem odmowy było niezłożenie przez pełnomocnika komitetu wyborczego, wymaganego przez art. 127 Konstytucji oraz przez art. 303 Kodeksu wyborczego, wykazu co najmniej 100 000 obywateli popierających kandydaturę Piotra Stanisława Bakun.
W skardze podnoszono, że brak załączonych podpisów poparcia wynikał z niemożności ich zbierania w warunkach obowiązującego stanu epidemii. Dlatego też, do zgłoszenia kandydata nie dołączono żadnych nowych podpisów ponad te, które wymagane były do zarejestrowania komitetu wyborczego.
Sąd Najwyższy wskazał w uzasadnieniu, że rozpatrując skargę, Sąd Najwyższy ocenia to, czy PKW prawidłowo uznała zgłoszenie kandydata za niezgodne z przepisami Kodeksu wyborczego.
Bezspornym jest, że komitet wyborczy kandydata nie dopełnił warunków wynikających z art. 303 § 1 pkt 3 w zw. z art. 296 k.wyb. oraz art. 127 ust. 3 Konstytucji RP, czyli nie dołączył do zgłoszenia wykazu minimum 100 000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu. W świetle obowiązywania zasady legalności działań organów państwa, PKW nie mogła zatem zarejestrować kandydata.
Jednocześnie, Sąd Najwyższy podkreślił, że zarówno wymagania przewidziane w przepisach prawa, jak i okoliczności, w których wszystkie komitety wyborcze obowiązane były uzyskać poparcie kandydatów przedstawionych do zarejestrowania przez PKW były takie same. W sytuacji tej, 12 komitetów dołączyło wykazy poparcia ze strony ponad 100 000 obywateli. Brak jest zatem podstaw, aby nawet daleko idące ograniczenia i trudności w spełnieniu wymogów ustawowych mogły być odmiennie oceniane w odniesieniu do różnych komitetów wyborczych. Z tych też względów nie było podstaw do kwestionowania postanowienia Państwowej Komisji Wyborczej.
Uzasadnienie postanowienia SN z dnia 6 kwietnia 2020 r.