Sąd Najwyższy – Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych uchylił częściowo zaskarżoną uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa o przedstawieniu Prezydentowi RP wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na pięć wolnych stanowisk sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Olsztynie ogłoszonych w Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 283, w odniesieniu do członka Krajowej Rady Sądownictwa.
Wyrokiem z dnia 27 maja 2020 r. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, kierując się uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 8 stycznia 2020 r. I NOZP 3/19 mającej moc zasady prawnej, w której uznano, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2019 r. w połączonych sprawach C-585/18, C-624/18 i C-625/18 z 19 listopada 2019 r. powinien być wykonany w pełni z poszanowaniem zasad Konstytucji RP, uchylił zaskarżoną uchwałę częściowo w punkcie 1 oraz w punkcie 2 odnośnie do odwołujących się i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Krajowej Radzie Sądownictwa.
W przedmiotowej sprawie Sąd Najwyższy uznał, że kontrola uchwał KRS przez Sąd Najwyższy musi być tak ukształtowana, aby zapewnić pełną skuteczność prawu Unii, zapewnić prawo do sądu oraz do efektywnej kontroli uchwał KRS. Zdaniem SN kontrola uchwał KRS powinna prowadzić do weryfikacji prowadzonego konkursu tak, by niezależnie od sposobu ukształtowania KRS, w wyniku konkursu, Prezydentowi RP byli przedstawiani sędziowie o najwyższych kompetencjach, dorobku orzeczniczym, czy naukowym, stażu pracy oraz walorach etycznych.
Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę w granicach zaskarżenia doszedł do przekonania, że zaskarżona uchwała narusza prawo, albowiem Rada w toku postępowania nie rozpoznała wniosku o wyłączenie złożonego przez Przewodniczącego KRS od rozpoznania sprawy (art. 28 ust. 3 ustawy o KRS) oraz nie ustosunkowała się do mogącego powstać w związku z tym ewentualnego konfliktu interesów. Wzięto pod uwagę także okoliczność oceny dokonanej na podstawie opinii nie spełniających wymogów ustawy o ustroju sądów powszechnych i nie dokonano należycie oceny wszelkich okoliczności sprawy, co mogło w odbiorze obiektywnym zostać odebrane jako brak zachowania standardu niezawisłości i bezstronności.
Uzasadnienie wyroku SN w sprawie I NO 96/19 z dnia 27 maja 2020 r.