27 maja 2020 r. Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych odrzucił – jako niedopuszczalną – skargę, zatytułowaną „Skarga/Protest wyborczy”, wniesioną przez pełnomocnika wyborczego Komitetu Wyborczego Kandydata na Prezydenta RP Sławomira Grzywy na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej nr 129/2020 z 10 maja 2020 r. w sprawie stwierdzenia braku możliwości głosowania na kandydatów w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Zaskarżoną uchwałą PKW stwierdziła, że w wyborach Prezydenta RP zarządzonych na dzień 10 maja 2020 r. brak było możliwości głosowania na kandydatów (§ 1 uchwały), który to fakt równoważny jest w skutkach z przewidzianym w art. 293 § 3 k.wyb. brakiem możliwości głosowania ze względu na brak kandydatów (§ 2 uchwały).
Według SN, przedmiotowa uchwała PKW jest niezaskarżalna. SN podniósł, że uchwała taka ma charakter deklaratoryjny, stwierdza zaistnienie określonego stanu rzeczy; w tym wypadku stwierdziła, że w wyborach Prezydenta RP zarządzonych na dzień 10 maja 2020 r. brak było możliwości głosowania na kandydatów. Żaden przepis Kodeksu wyborczego nie przewiduje możliwości zaskarżenia ww. uchwały do Sądu Najwyższego.
Zdaniem SN, również z punktu widzenia wartości konstytucyjnych trudno uznać, że na tego rodzaju uchwałę powinna przysługiwać skarga. Umożliwia ona dokończenie procesu wyborczego, który się nie odbył. Kontroli w takiej sytuacji podlegałaby okoliczność, czy uchwała potwierdza zaistniały stan rzeczy.
SN zwrócił uwagę, że także kwalifikując pismo Skarżącej jako protest wyborczy, należałoby pozostawić go bez dalszego biegu. SN przychylił się w tym zakresie do stanowiska Przewodniczącego PKW, w myśl którego wydanie przez Komisję uchwały nr 129/2020 z 10 maja 2020 r. w sprawie stwierdzenia braku możliwości głosowania kandydatów w wyborach Prezydenta RP nie skutkowało otworzeniem się terminu do wnoszenia protestów wyborczych, o którym mowa w art. 321 § 1 k.wyb.
Uzasadnienie postanowienia SN w sprawie I NSW 23/20 z dnia 27 maja 2020 r.