Uchwałą z dnia 7 czerwca 2021 r. Sąd Najwyższy, orzekając jako sąd dyscyplinarny drugiej instancji, zmienił uchwałę Sądu Najwyższego podjętą w pierwszej instancji i odmówił zezwolenia na pociągnięcie sędzi Sądu Okręgowego w Krakowie do odpowiedzialności karnej. Jednocześnie uchylone zostały rozstrzygnięcia o zawieszeniu w czynnościach służbowych i obniżeniu wynagrodzenia. Niewypłacone w okresie zawieszenia składniki wynagrodzenia powinny zostać wyrównane z urzędu przez Sąd Okręgowy w Krakowie.
Prokuratura Krajowa Wydział Spraw Wewnętrznych wniosła o zezwolenie na pociągniecie sędzi do odpowiedzialności karnej za trzy czyny: przekroczenia uprawnień i działania w ten sposób na szkodę interesu publicznego w związku ze spotkaniem z oskarżonym, w sprawie którego orzekała (art. 231 § 2 k.k.), przyjęcia od tej osoby korzyści majątkowej (art. 228 § 3 k.k.) oraz przyjęcia przez sędzię środków pieniężnych z tytułu niewykonanej przez nią umowy o dzieło (art. 21 § 2 k.k. w zw. z art. 231 § 2 k.k. i art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.).
Uchwałą z 12 października 2020 r. w sprawie o sygn. akt I DO 42/20 Sąd Najwyższy, orzekając jako sąd dyscyplinarny pierwszej instancji, zezwolił na pociągnięcie sędzi do odpowiedzialności karnej uznając, że materiał dowodowy wskazuje na popełnienie czynów wskazanych we wniosku. Jednocześnie zastosowano obligatoryjne w tej sytuacji środki w postaci zawieszenia w czynnościach służbowych oraz obniżenia wynagrodzenia na czas zawieszenia.
Zażalenia na powyższą uchwałę wnieśli dwaj pełnomocnicy sędzi Sądu Okręgowego oraz rzecznik dyscyplinarny. Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2021 r. Sąd Najwyższy rozstrzygnął istotną z punktu widzenia procesowego kwestię legitymacji rzecznika dyscyplinarnego do złożenia zażalenia na uchwałę zezwalającą na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej.
W toku posiedzenia, które odbyło się w dwóch terminach, to jest 23 lutego i 7 czerwca 2021 roku, kilkakrotnie rozpoznawane były liczne wnioski formalne, w tym wnioski o wyłączenie sędziów. W zakresie zarzutów odnoszących się do niezawisłości sędziów Sądu Najwyższego orzekających w Izbie Dyscyplinarnej wniosek został rozpoznany w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego.
W uchwale z dnia 7 czerwca 2021 r. Sąd Najwyższy uznał, że materiał dowodowy przedstawiony przez wnioskodawcę nie wskazuje na dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez sędzię Sądu Okręgowego w Krakowie przestępstw wskazanych we wniosku prokuratora. W ocenie Sądu Najwyższego za taką oceną przemawia w szczególności niezrealizowanie przez prokuratora istotnych czynności procesowych przed skierowaniem wniosku o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej.
Ze względu na trwające w dalszym ciągu w tej sprawie śledztwo, a także niejawność zewnętrzną posiedzeń w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, ustne motywy powyższego rozstrzygnięcia podano niejawnie, a pełne uzasadnienie uchwały zostanie doręczone jedynie uczestnikom postępowania.
Uchwała jest prawomocna. Zapadła większością głosów. Zdanie odrębne złożył SSN Jan Majchrowski.
Komunikat dotyczący uchwały z dnia 12 października 2020 r. (sygn. akt I DO 42/29)
Postanowienie z dnia 28 stycznia 2021 r.
Postanowienie z dnia 9 marca 2021 r.
Postanowienie z dnia 11 maja 2021 r. (sygn. akt I NWW 18/21)