W dniu dzisiejszym (22.07) Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Karnej oddalił kasacje prokuratora i obrońcy w sprawie Katarzyny W. z tym, że prokuratora jako oczywiście bezzasadną. Katarzyna W. prawomocnym wyrokiem została skazana na karę 25 lat pozbawienia wolności za zabójstwo 6-miesięcznej córki w styczniu 2012 r.
Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 3 września 2013 r. Katarzyna W. została uznana za winną popełnienia przestępstwa zabójstwa (art. 148 § 1 kk) i zawiadomienia organów ścigania o niepopełnionym przestępstwie (art. 238 § 1 kk) i za te przestępstwa sąd wymierzył jej karę łączną 25 lat pozbawienia wolności oraz określił czas, po jakim skazana mogłaby się ubiegać o przedterminowe zwolnienie na 15 lat.
Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu apelacji obrońcy i prokuratora w dniu 17 października 2014 r. zmienił wyrok sądu I instancji w ten sposób, że uniewinnił Katarzynę W. od popełnienia przestępstwa z art. 238 § 1 kk oraz podwyższył okres ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie do 20 lat.
Kasacje od tego wyroku wnieśli obrońca i prokurator.
Obrońca podniósł zarzut rażącej obrazy przepisów postępowania polegającej m.in. na nierozważeniu przez sąd II instancji wszystkich zarzutów odwoławczych wskazywanych w apelacji i nieprawidłowościach w związku z przeprowadzeniem postępowania dowodowego. W konkluzji wniósł o uchylenie wyroków sądów obu instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Kasacja prokuratora dotyczyła części wyroku, w której sąd odwoławczy uniewinnił Katarzynę W. od zarzutu zawiadomienia organów ścigania o niepopełnionym przestępstwie i kierowania podejrzeń na inną osobę. Orzeczeniu sądu II instancji zarzucał rażące naruszenie przepisów prawa procesowego i materialnego polegające m.in. na nieuwzględnieniu wszystkich okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej i ich pominięciu przy wyrokowaniu oraz wyrażeniu błędnego poglądu, iż korzystanie przez oskarżoną z prawa do obrony stanowi okoliczność wyłączającą bezprawność czynu polegającego na podejmowaniu przez nią podstępnych zabiegów oraz tworzeniu fałszywych dowodów, kierujących ściganie przeciwko określonej osobie i tym samym nie stanowi przestępstwa. Prokurator wnosił o uchylenie w tej części wyroków sądów obu instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Okręgowy.
Sprawa niniejsza dotyczy wydarzeń, które poruszyły opinię publiczną na początku 2012 r., gdy w mediach pojawiła się informacja o porwaniu półrocznej Magdy z Sosnowca. W poszukiwania dziecka zaangażowany był m.in. detektyw Rutkowski. Na początku lutego znaleziono ciało niemowlęcia, a Katarzynie W. przedstawiono zarzut nieumyślnego spowodowania śmierci dziecka. Skazana utrzymywała, że niemowlę zmarło w skutek nieszczęśliwego wypadku. Ostatecznie postawiono Katarzynie W. zarzuty zabójstwa sześciomiesięcznej córki i zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie oraz kierowaniu podejrzeń na inną osobę.
Dzisiejsze orzeczenie Sądu Najwyższego jest ostateczne i dalszemu zaskarżeniu nie podlega.