Sąd Najwyższy w dniu dzisiejszym (14.08) postanowił nie uwzględnić wniosku Sądu Okręgowego w Gdańsku, który w lipcu zwrócił się do SN o przekazanie sprawy "Amber Gold" innemu sądowi równorzędnemu.
Sąd Najwyższy uznał, iż pomimo uznania wniosku Sądu Okręgowego w Gdańsku za niezasadny, sam fakt wystąpienia z inicjatywą przewidzianą w art. 37 k.p.k. zasługuje na zrozumienie. Fakty zawarte w publikacjach, w tym internetowych, mogą bowiem uzasadniać poczucie dyskomfortu sędziów w związku ze sprawowaniem obowiązków służbowych. Owo zrozumienie dla stanowiska sądu wyrażonego w uzasadnieniu postanowienia z dnia 23 lipca 2015 r. nie oznacza jednak trafności zawartej w nim argumentacji. SN zwrócił też uwagę, że większość okoliczności stanowiących uzasadnienie wystąpienia ma charakter pozaprocesowy.
Zastosowanie instytucji przewidzianej w art. 37 k.p.k. winno być ograniczone do sytuacji, gdy cały sąd jest niewłaściwy do orzekania albo gdy zachodzą uzasadnione obawy o bezstronne rozpoznanie sprawy przez sąd właściwy. W niniejszej sprawie nie ma miejsca żadna z wymienionych sytuacji. W szczególności za okoliczność taką nie może zostać uznane wyjątkowe zainteresowanie sprawą ze strony opinii publicznej i mediów, jako zjawiska obecnie powszechnego w praktyce wymiaru sprawiedliwości. Dla krytycznych pod adresem jego organów opinii przeciwwagę musi stanowić sprawność postępowania i rzetelność orzekania, nie zaś przekazywanie między sądami spraw będących przedmiotem publicznej dyskusji.
Sąd podkreślił, że hipotetyczna obawa przed przyszłymi niekorzystnymi społecznymi opiniami, nie mająca żadnych realnych podstaw, nie powinna uzasadniać uchylania się przez sąd właściwy od rozpoznania sprawy.
W konkluzji uzasadnienia Sąd Najwyższy stwierdził, że autorytet i powaga wymiaru sprawiedliwości wymaga, aby sądy nie ulegały presji stron procesowych i opinii publicznej, ani nie popadały w zwątpienie co do własnych kompetencji w zakresie prowadzenia rzetelnego procesu. Tylko racjonalna nieustępliwość w tym względzie sprzyja kształtowaniu się pozytywnego wizerunku organów trzeciej władzy, minimalizując tym samym wątpliwości co do obiektywizmu i niezawisłości w rozpoznawaniu przyszłych spraw.
Postanowienie SN z dnia 14 sierpnia 2015 r. (sygn. III KO 86/15)