Postanowieniem z 4 kwietnia 2024 r. Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej powoda – osoby fizycznej – wniesionej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie wydanego w sprawie o zapłatę przeciwko spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.
Jako przyczynę kasacyjną, mającą uzasadniać przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, skarżący wskazał nieważność postępowania. Podniósł przy tym dwa wątki. Po pierwsze powód wskazał, że w sprawie orzekał sędzia delegowany do Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 77 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych, podczas gdy, zdaniem skarżącego, wadliwy był akt delegacji, podpisany przez nieupoważnioną do tego podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Po drugie, zastrzeżenia powoda wzbudził sam model delegowania sędziów, który – z uwagi na szereg przytoczonych przy skarżącego okoliczności – miałby świadczyć o wątpliwościach co do bezstronności i niezawisłości sędziego delegowanego. Oba wskazane tu czynniki utożsamiono w skardze kasacyjnej z przyczyną nieważności postępowania unormowaną w art. 379 pkt 4 k.p.c.
W uzasadnieniu postanowienia o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania Sąd Najwyższy stwierdził, że okoliczności sprawy nie świadczą o tym, by teza o wystąpieniu nieważności postępowania przed Sądem drugiej instancji została uprawdopodobniona. Choć nieskuteczność aktu delegacji istotnie prowadziłaby do wystąpienia przyczyny nieważności postępowania w postaci sprzeczności składu sądu z przepisami prawa, to zgodnie z zarządzeniem nr 337/21/BM Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2021 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności członków Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Dyrektora Generalnego Urzędu, podsekretarz stanu, która podpisała zakwestionowany przez powoda akt delegacji, była uprawniona do zastępowania Ministra Sprawiedliwości w tym zakresie. Sąd Najwyższy ocenił, że podnoszone przez skarżącego racje, odnoszące się do systemowej wykładni wskazanego zarządzenia, świadczą co najwyżej o wystąpieniu niedoskonałości redakcyjnych tego aktu i nie mogą przełamać jednoznacznych wyników jego wykładni językowej.
Co się z kolei tyczy drugiej części argumentacji powoda, to Sąd Najwyższy ocenił, że nie odpowiada ona ustawowym przyczynom nieważności postępowania; skład sądu obsadzonego przez sędziego delegowanego zgodnie z przepisami ustawy nie jest bowiem składem „sprzecznym z przepisami prawa”, a (rzekome) wątpliwości co do bezstronności i niezawisłości sędziego nie mogą prowadzić do nieważności postępowania. Podnoszone przez skarżącego racje nie uzasadniały przy tym w żadnym stopniu tezy o tym, by sędzia delegowany nie cechował się przymiotami bezstronności i niezawisłości.
Postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2024 r. z uzasadnieniem (I CSK 738/23)