W dniu 3 grudnia na rozprawie w Izbie Cywilnej Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały i tym samym nie odpowiedział na pytanie prawne zadane przez Sąd Okręgowy:
Czy świadczenie wypłacane przez ubezpieczyciela w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy ubezpieczenia na życie wraz z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym jest świadczeniem głównym czy ubocznym?
W rozpoznawanej przez SN sprawie powód zawarł umowę ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym, jednakże po dwóch latach zaprzestał opłacania składek, wskutek czego ubezpieczyciel wypłacił mu 20% zgromadzonego kapitału, zaś resztę pieniędzy - prawie 8 000 złotych (80% kwoty) - zatrzymał jako „opłatę likwidacyjną”. Umowa przewidywała trzy świadczenia: świadczenie z tytułu dożycia, z tytułu śmierci i z tytułu wykupu. Powód domagał się zwrotu całej kwoty i uznania, że postanowienie umowy, na podstawie których ubezpieczyciel pobrał opłatę likwidacyjną, ma charakter abuzywny – czyli jest niedozwolonym wzorcem umownym.
Zgodnie z art. 385[1] § 1 k.c. dopuszczalne jest badanie abuzywności postanowień umowy zawieranej z konsumentem jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nie dotyczy to jednak postanowień określających główne świadczenia stron.
Zdaniem Sądu drugiej instancji, świadczenie z tytułu dożycia i w razie zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego – dożycia lub śmierci ubezpieczonego są świadczeniami głównymi do których art. 385[1] § 1 k.c. nie ma zastosowania. Powstaje problem zakwalifikowania świadczenia z tytułu wykupu w sytuacji, w której doszło do przedterminowego rozwiązania umowy ubezpieczenia.
Informacje na temat przyczyn odmowy podjęcia uchwały przez SN będą dostępne w uzasadnienieniu postanowienia w tej sprawie.