W sprawie III PZP 9/15 (z powództwa pracownika przeciwko pracodawcy-spółdzielni o przywrócenie do pracy), Sąd Najwyższy w odpowiedzi na pytanie prawne Sądu Okręgowego w L.:
"czy użyty w art. 40 Kodeksu Pracy zwrot <w razie uzyskania przez pracownika prawa do renty> dotyczy wyłącznie sytuacji, w której prawo to (na podstawie decyzji organu rentowego) zostało uzyskane w okresie ochronnym, o jakim mowa w art. 39 k.p., czy również w sytuacji, w której pracownik już to prawo nabył wcześniej i w dalszym ciągu jest uprawniony do renty?",
podjął uchwałę, w której stwierdził, że:
„przepis art. 40 k.p. wyłącza stosowanie zakazu wypowiedzenia umowy o pracę, o którym mowa w art. 39 k.p. niezależnie od tego, czy uzyskanie przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy nastąpiło przed, czy w okresie ochronnym”.
Przyjęty w sentencji ww. uchwały pogląd prawny oznacza więc, że pracodawca może legalnie za wypowiedzeniem rozwiązać umowę o pracę z pracownikiem (wypowiedzieć umowę o pracę pracownikowi), w okresie krótszym, niż 4 (pełne) lata poprzedzające osiągnięcie przez tego pracownika wieku emerytalnego, o ile się okaże, iż pracownik nabył prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (czyli niezdolności do jakiejkolwiek pracy zarobkowej).
W takim przypadku nie ma znaczenia okoliczność, kiedy pracownik nabył uprawnienie do powyższej renty (przed rozpoczęciem 4-letniego okresu ochronnego, o którym mowa w art. 39 k.p., czy już w jego trakcie). Natomiast ochrona gwarantowana pracownikom w art. 39 k.p. (zakaz wypowiadania przez pracodawcę umowy o pracę) w dalszym ciągu obejmuje pracowników, którzy legitymują się uprawnieniem do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (co wynika z brzmienia art. 40 k.p.).