W dniu 2 grudnia br. w Sądzie Najwyższym odbyła się uroczystość z okazji jubileuszu 45-lecia pracy sędziego Jacka Gudowskiego orzekającego w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego, podczas której zaprezentowano Księgę Jubileuszową dedykowaną Jubilatowi.
Uroczystość otworzyła prof. dr hab. Małgorzata Gersdorf, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, która powitała przybyłych gości oraz przekazała dostojnemu Jubilatowi gratulacje osiągnięć zawodowych w imieniu własnym i wszystkich sędziów Sądu Najwyższego.
W kolejnych przemówieniach do działalności zawodowej sędziego odnieśli się: prof. dr hab. Tadeusz Ereciński, były Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracami Izby Cywilnej, który wygłosił Laudację na cześć sędziego; Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracami Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Józef Iwulski oraz Prezes Wolters Kluwer Polska S.A. Włodzimierz Albin, który zaprezentował Księgę Jubileuszową dedykowaną Sędziemu Jackowi Gudowskiemu.
Podziękowania, gratulacje i wyrazy szacunku przekazane w formie adresów od przedstawicieli Krajowej Rady Sądownictwa, Stowarzyszenia Sędziów „Iustitia”, Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Sądu Okręgowego w Krakowie, Sądu Okręgowego w Tarnowie, Sądu Rejonowego w Bochni i Izby Notarialnej w Krakowie przedstawił prof. dr hab. Paweł Grzegorczyk.
Następnie redaktorzy Księgi Jubileuszowej prof. dr hab. Tadeusz Ereciński, prof. dr hab. Paweł Grzegorczyk i prof. dr hab. Karol Weitz przekazali Sędziemu Jackowi Gudowskiemu Księgę Jubileuszową pt. „Sine ira et studio”.
Dostojny Jubilat został także uhonorowany medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości”, który wręczył Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, Prezes SN kierujący pracami Izby Cywilnej Sędzia Dariusz Zawistowski.
Z Księgi Jubileuszowej dedykowanej Sędziemu Jackowi Gudowskiemu „Sine ira et studio” pod red. naukową Tadeusza Erecińskiego, Pawła Grzegorczyka i Karola Weitza:
„W ciągu ponad 40 lat orzekania starał się przestrzegać wszystkich zasad i-zgodnie z przyrzeczeniem, które składał, wkładając togę i sędziowski łańcuch-wiernie służyć Rzeczypospolitej. Podejmował się tylko tych wyzwań, którym był wstanie podołać-merytorycznie i terminowo. Nigdy nie naruszył terminu procesowego, a zwłaszcza terminu sporządzenia uzasadnienia, stając się pod tym względem wzorem, często trudnym do naśladowania. Często szukał nietypowych i odważnych, ale sytuacyjnie najlepszych rozwiązań interpretacyjnych. Znając słabości i niedostatki porządku prawnego, postępował w myśl zasady: „w sytuacjach niekonwencjonalnych działaj niekonwencjonalnie” i orzekał sine ira et studio. (...)"
Sędzia Jacek Gudowski urodził się 23 lipca 1949. W latach 1967-1971 odbył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1971-73 odbył aplikację sądową etatową w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie. Po zdaniu egzaminu sędziowskiego w dniu 11 października 1973 r. Jacek Gudowski został mianowany asesorem sądowym w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Krakowie i skierowany do sądu powiatowego w Bochni, gdzie jako asesor orzekał do sierpnia 1975. 1 sierpnia 1974 został kierownikiem sekcji cywilnej i orzekał w sprawach procesowych.
Na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w Bochni został powołany 9 sierpnia 1975 r., a od 1 września 1975 r. powierzono Mu funkcję przewodniczącego Wydziału I Cywilnego w tym Sądzie.
W 1976 r. ukończył Podyplomowe Studium Organizacji i Zarządzania Kadry Kierowniczej i Rezerwowej Resortu Sprawiedliwości w Warszawie, a w 1980 r. Studium Podyplomowe Wymiaru Sprawiedliwości w Krakowie.
21 maja 1980 r. został sędzią Sądu Wojewódzkiego w Tarnowie, przez trzy lata jednak orzekał nadal –będąc na delegacji– w Sądzie Rejonowym w Bochni oraz w ograniczonym zakresie w Sądzie Wojewódzkim w Tarnowie, w instancji rewizyjnej.
W dniu 15 października 1981 r. Minister Sprawiedliwości wyznaczył Go rzecznikiem dyscyplinarnym w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Tarnowie, którym był do 1987 r.
W 1983 r. przeszedł na stałe do orzekania w Sądzie Wojewódzkim w Tarnowie, a w 1985 r. został Przewodniczącym Wydziału I Cywilnego w tym Sądzie.
Z dniem 1 września 1987 r. przeszedł do Sądu Wojewódzkiego w Krakowie, gdzie objął stanowisko wizytatora ds. cywilnych, orzekającego także w sprawach cywilnych rewizyjnych.
W styczniu 1990 r. Jacek Gudowski został wybrany przez sędziów Sądu Wojewódzkiego w Krakowie jednym z ich przedstawicieli w ogólnopolskim zebraniu przedstawicieli zgromadzeń ogólnych sędziów w sądach wojewódzkich, a jednocześnie kandydatem na członka Krajowej Rady Sądownictwa. Dzięki wyborowi zgromadzenia został członkiem Krajowej Rady Sądownictwa na kadencję 1990-1994 (później w latach 1998-2002 był ponownie członkiem Krajowej Rady Sądownictwa, tym razem jako przedstawiciel Sądu Najwyższego).
W dniu 1 lipca 1990 r. został powołany na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej. Jesienią 2000 został powołany na stanowisko Przewodniczącego Wydziału III Izby Cywilnej.
W styczniu 2002 z inicjatywy Sędziego i pod Jego Redakcją ukazał się pierwszy numer „Izby Cywilnej”, biuletynu Sądu Najwyższego ilustrującego pracę Izby oraz dokumentującego najważniejsze izbowe wydarzenia.
W latach 2003-2007 oraz 2011-2015 był członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego, zajmując się głównie projektami z dziedziny prawa procesowego.
Sędzia Jacek Gudowski był sprawozdawcą i autorem uzasadnień w ogromnej liczbie rozstrzygniętych przez Sąd Najwyższy, w tym dziewięciu uchwał w składzie powiększonym. Przeszło 300 z nich zostało opublikowanych. Gigantyczny dorobek orzeczniczy połączył ze znacznym wkładem w rozwój myśli prawniczej w postaci licznych publikacji naukowych z zakresu prawa procesowego cywilnego, ustroju sądownictwa i statusu sędziów. Jest m.in. współautorem „Komentarza do kodeksu postępowania cywilnego” i komentarza „Prawo o ustroju sądów powszechnych. Ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa”.
Za swoje zawodowe dokonania sędzia Jacek Gudowski odznaczony został Brązowym (1978), Srebrnym (1984) i Złotym Krzyżem Zasługi (1992) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002) za wybitne osiągnięcia dla wymiaru sprawiedliwości.