W związku z krytycznymi pod adresem Sądu Najwyższego wypowiedziami Ministra Sprawiedliwości (zob. Onet.pl 23.01.2017 r.) odnośnie do postanowienia SN z dnia 15 listopada 2016 r., sygn. II KK 235/16, którym oddalono kasację Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, które to wypowiedzi zawierają wniosek, iż sądy, w tym Sąd Najwyższy pobłażają pedofilom, wobec czego konieczna jest reforma sądownictwa, należy podkreślić, że kasacja w tej sprawie wniesiona została od wyroku w zakresie orzeczenia o karze.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wydanego postanowienia przypomniał że „niedopuszczalne jest wniesienie kasacji wyłącznie z powodu niewspółmierności kary, zatem wolno w kasacji twierdzić, że kara jest niewspółmierna pod warunkiem, iż zarzuca się rażącą obrazę prawa materialnego lub procesowego, która mogła mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia o karze. Pamiętać jednak należy, że niedopuszczalne jest omijanie ograniczenia dotyczącego zarzutu niewspółmierności kary w drodze formułowania zarzutu rzekomego naruszenia prawa materialnego”. Zaznaczyć przy tym trzeba, że kasacja Ministra Sprawiedliwości–Prokuratora Generalnego nie została wniesiona na podstawie art. 523 § 1a k.p.k., nie była to więc kasacja zarzucająca wyłącznie niewspółmierność orzeczonej kary.
Przedmiotem kontroli kasacyjnej w tej sprawie nie była więc i nie mogła być współmierność orzeczonej kary, a jedynie kwestia rażącego naruszenia przepisów prawa wskazanych w zarzucie kasacji. Sąd Najwyższy stwierdził, że do naruszenia takiego nie doszło. Stawianie znaku równości pomiędzy tym orzeczeniem, a rzekomym pobłażaniem pedofilom jest nieuprawnione.
Komunikat Rzecznika Prasowego SN z dnia 25 stycznia 2017 r.