Data orzeczenia: 13 marca 2024 r.
Czy w
obowiązującym stanie prawnym, wobec treści przepisu art. 182a § 1 ustawy z
dnia 6.06.1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. z 5.08.1997 r. Nr 90, poz.
557 z późn. zm.) sąd może orzec - przy spełnieniu warunków określonych w tym
przepisie - o dalszym wykonywaniu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia
pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową, o której mowa w art. 2 pkt 84
ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2020 r. poz. 110,
284, 568, 695, 1087 i 517) także w stosunku do sprawców, co do których sąd
orzekł na podstawie art. 42 § 2, 3 lub 4 Kodeksu karnego zakaz prowadzenia
pojazdów po ustaleniu, że w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w art.
42 § 1 Kodeksu karnego sprawca był pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z
miejsca zdarzenia określonego w art. 173, art. 174 lub art. 177 Kodeksu
karnego.
Dnia 13 marca 2024 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały