W dniu 26 kwietnia br. Sąd Najwyższy w Izbie Karnej po rozstrzygnięciu zagadnienia prawnego przedstawionego przez Rzecznika Praw Obywatelskich:
"Czy rozstrzygając o warunkowym przedterminowym zwolnieniu sąd stosuje również ogólne dyrektywy wymiaru kary (art. 77 § 1 w zw. z art. 56 w zw. z art. 53 § 1 k.k.), czy też orzeka wyłącznie w oparciu o przesłanki wskazane w art. 77 § 1 k.k.?"
podjął w składzie 7 sędziów uchwałę następującej treści:
"Podstawę orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności stanowią kryteria określone w art. 77 § 1 k.k., nie są natomiast przesłankami rozstrzygania w tym przedmiocie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k., art. 54 § 1 k.k. oraz art. 55 k.k. (art. 56 k.k.)."
Sąd Najwyższy uzasadniając stanowisko stwierdził, że zarówno reguły wykładni językowej, systemowej jak i funkcjonalnej, przemawiają za przyjęciem poglądu, zgodnie z którym art. 77 § 1 k.k. samodzielnie i w sposób kompletny określa przesłanki, którymi powinien kierować się sąd orzekając o warunkowym przedterminowym zwolnieniu.
Wskazał nadto, że w odniesieniu do warunkowego przedterminowego zwolnienia ogólne dyrektywy wymiaru kary są uwzględniane wyłącznie przez sąd meriti wyznaczający surowsze ograniczenia do skorzystania przez skazanego z tego środka niż przewidziane w art. 78 k.k. (art. 77 § 2 k.k.).
Do treści uchwały zgłoszono jedno zdanie odrębne.