Publikujemy biogramy sędziów Sądu Najwyższego, których kandydatury na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w dniu 23 maja 2020 r. Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego przedstawiło Prezydentowi RP.
Leszek Bosek, ur. 4 marca 1977 r. w Bolesławcu, dr hab., profesor UW, członek Kolegium SN, prezes Prokuratorii Generalnej RP (2016-2018); naukowo specjalizuje się w prawie konstytucyjnym, prawie cywilnym, prawie europejskim i prawie medycznym.
W 2002 r. ukończył z wyróżnieniem studia na WPiA UW. W 2006 r. na WPiA UW uzyskał stopień doktora nauk prawnych (na podstawie pracy Bezprawie legislacyjne w prawie polskim: problemy odpowiedzialności odszkodowawczej, napisanej pod kierunkiem prof. M. Safjana), zaś w 2013 r. stopień doktora habilitowanego nauk prawnych (na podstawie rozprawy Gwarancje godności ludzkiej i ich wpływ na polskie prawo cywilne, 2012).
W l. 2008-2015 adiunkt, od 2015 r. profesor w Katedrze Prawa Cywilnego na WPiA UW. W l. 2009-2015 pracował w Zakładzie Bioetyki i Prawa Medycznego UJ. Obecnie kierownik Pracowni Prawa Medycznego i Biotechnologii UW.
Odbył staże naukowe i prowadził badania w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji, Oxford University, Instytucie Maxa Plancka w Hamburgu, Katolickim Uniwersytecie Leuven, Cardiff School of Law oraz Wolnym Uniwersytecie w Berlinie. W 2005 r. był stypendystą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.
W l. 2002-2006 - radca ds. orzecznictwa w Biurze Trybunału Konstystucyjnego; w l. 2006-2011 - radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa; w l. 2011-2016 - naczelnik Wydziału Analiz Legislacyjnych w Biurze Analiz Sejmowych. Jako Prezes Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa współtworzył ustawę z 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej RP. Jako Prezes Prokuratorii Generalnej RP opiniował projekty legislacyjne o istotnym znaczeniu dla państwa. Nadzorował ponad 7000 spraw sądowych i arbitrażowych. W sprawach o szczególnym znaczeniu osobiście wykonywał zastępstwo procesowe Rzeczypospolitej Polskiej lub Skarbu Państwa przed SN, TSUE, przed sądami państw UE, np. Sądem Apelacyjnym w Sztokholmie, a także w postępowaniach arbitrażowych.
Jest autorem ponad 100 publikacji naukowych, a także współredaktorem sześciotomowej serii "System Prawa Medycznego", ukazującej się od 2017 r. oraz "Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz", t. I-II (współredaktor prof. M. Safjan), 2016. Publikował m.in. w czasopismach „Forum Prawnicze", PiP, „European Journal of Health Law", PS, „Kwartalnik Prawa Prywatnego", OSP i „Przegląd Sejmowy".
Tomasz Demendecki, ur. 2 kwietnia 1976 r. w Dołhobyczowie, dr hab., profesor Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej, członek Kolegium SN; naukowo specjalizuje się w prawie procesowym cywilnym, w tym międzynarodowym i porównawczym oraz w ustroju organów ochrony prawnej.
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W 2004 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych, a w 2016 r. stopień doktora habilitowanego nauk prawnych (UMCS). Od 2001 r. zatrudniony na Wydziale Prawa i Administracji UMCS, od 2018 r. na stanowisku profesora w Katedrze Postępowania Cywilnego i Międzynarodowego Prawa Handlowego. Odbył staże naukowe na uniwersytetach w Mińsku, Pilznie, Wilnie, Lwowie.
W l. 2014-2018 komornik sądowy i członek Rady Naukowej Ośrodka Naukowo-Szkoleniowego przy Krajowej Radzie Komorniczej (2014-2017). Od 2012 r. był też adwokatem.
W l. 2012-2015 członek zespołu problemowego ds. postępowania cywilnego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego; w l. 2013-2015 ekspert ds. prawa gospodarczego i energetycznego, prawa materialnego i procesowego cywilnego, prawa porównawczego (UE, WNP) Business Centre Club w Warszawie; w 2007 r. ekspert w komisji międzyresortowej ds. wolności działalności gospodarczej przy Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W l. 2007-2014 członek organów nadzorczych i zarządzających podmiotów gospodarczych komunalnych i z udziałem Skarbu Państwa. Od 2010 r. ekspert i recenzent Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, a od 2016 r. recenzent MNiSzW (Diamentowy Grant).
Opublikował kilka monografii, podręczników akademickich i komentarzy oraz ponad sto innych opracowań naukowych, w tym artykułów i glos. Jest członkiem redakcji kilku czasopism naukowych krajowych i zagranicznych. Publikował m.in. w „Europejskim Przeglądzie Sądowym", „Palestrze", „Przeglądzie Sądowym", „Rejencie". Jest członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Procesualistów Cywilnych.
Małgorzata Manowska, ur. 22 września 1964 r. w Warszawie. W 1992 r. ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Po odbyciu aplikacji sądowej, złożeniu egzaminu sędziowskiego i odbyciu asesury sądowej była sędzią Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi w Warszawie, następnie sędzią Sądu Okręgowego w Warszawie, w latach 2004 - 2018 sędzią Sądu Apelacyjnego w Warszawie, a od 10 października 2018 r. jest sędzią Sądu Najwyższego, orzekającym w Izbie Cywilnej.
W 2001 r., po obronie rozprawy doktorskiej na temat postępowania nakazowego w procesie cywilnym, uzyskała w Instytucie Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego stopień doktora nauk prawnych. W 2010 r. uzyskała w Instytucie Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego stopień dr hab. nauk prawnych na podstawie rozprawy na temat wznowienia postępowania w procesie cywilnym. Jest profesorem nadzwyczajnym Uczelni Łazarskiego, na której wykłada od 2013 r.
Od 30 marca do 27 listopada 2007 r. pełniła funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Była wieloletnim wykładowcą i egzaminatorem na aplikacjach: radcowskiej, adwokackiej i notarialnej, jak również wykładowcą Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury oraz egzaminatorem na egzaminie sędziowskim.
Od 21 stycznia 2016 r. do chwili obecnej pełni funkcję Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury.
Jest autorką szeregu publikacji z zakresu postępowania cywilnego.
Joanna Misztal-Konecka, ur. 31 lipca 1976 r. w Lublinie, sędzia Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II; Dyrektor Instytutu Nauk Prawnych Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL, Kierownik Katedry Postępowania Cywilnego KUL. Specjalizuje się prawie cywilnym procesowym i materialnym oraz w prawie rzymskim.
Ukończyła z wyróżnieniem studia prawnicze (2000) i historyczne (2001). W 2005 r. uzyskała stopień naukowy doktora nauk prawnych, w 2012 r. stopień doktora habilitowanego nauk prawnych. Od 2005 r. zatrudniona na KUL, od 2013 r. na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Odbyła staże naukowe na uniwersytetach w Gruzji, Hiszpanii i we Włoszech.
W l. 2000-2003 odbyła aplikację sądową etatową zakończoną egzaminem sędziowskim złożonym z najlepszym wynikiem w apelacji lubelskiej. W l. 2003-2007 asesor sądowy, a następnie sędzia Sądu Rejonowego w Lublinie (2007-2010), Sądu Rejonowego Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku, przewodnicząca I Wydziału Cywilnego tego Sądu (2011-2016). Od 2016 r. sędzia Sądu Okręgowego w Lublinie, orzekająca w II Wydziale Cywilnym Odwoławczym, a także w ramach delegacji w I Wydziale Cywilnym Sądu Apelacyjnego w Lublinie (2017-2018).
W l. 2014-2016 członek komisji konkursowej do przeprowadzenia konkursu na aplikację ogólną prowadzoną przez KSSiP.
Ekspert w Projekcie Active Charter Training Through Interaction Of National ExperienceS (2016-2017).
Członek Towarzystwa Naukowego Procesualistów Cywilnych, Grupy Polskiej Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego (ILA), Komisji Prawniczej Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Lublinie.
Redaktor naczelny "Studiów Prawniczych KUL", członek Rady Naukowej "Journal of Modern Science".
Opublikowała ponad 120 opracowań naukowych, w tym kilka monografii, podręczników akademickich oraz komentarzy.
Włodzimierz Wróbel, ur. 7 września 1963 r. w Krakowie. Sędzia w Izbie Karnej Sądu Najwyższego od 2011 r.
Jest profesorem w Katedrze Prawa Karnego, kierownikiem Zakładu Bioetyki i Prawa Medycznego, kierownikiem Studiów Podyplomowych Prawa Karnego Materialnego oraz Studiów Podyplomowych , Prawa Medycznego i Bioetyki. Od października 2012 pełni obowiązki kierownika Katedry Prawa Karnego. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1987 r. i w tym roku rozpoczął pracę w Katedrze Prawa Karnego UJ. Tytuł doktora nauk prawnych uzyskał w 1992 r. na podstawie rozprawy pt. Znamiona normy sankcjonowanej i sankcjonującej w przepisie prawa karnego., zaś stopień naukowy doktora habilitowanego w roku 2003 r. na podstawie rozprawy pt. Zmiana normatywna i zasady intertemporalne w prawie karnym. W 2019 uzyskał tytuł profesora. W latach 2005-2008 kierownik Uniwersyteckiej Poradni Prawnej UJ. Członek Komisji Nauk Prawnych Polskiej Akademii Umiejętności.
Przebywał na stypendiach naukowych na Uniwersytecie Wiedeńskim (Austria) oraz w Instytucie Maxa Plancka Zagranicznego i Międzynarodowego Prawa Karnego we Fryburgu Bryzgowijskim (Niemcy - stypendium Fundacji Humboldta).
Współautor Komentarza do Kodeksu Karnego (część ogólna i szczególna - red. A.Zoll); autor (współautor) ponad 100 prac naukowych i popularnonaukowych z zakresu prawa karnego, prawa konstytucyjnego i teorii prawa.
W latach 1987-1989 odbył aplikację sądową zakończoną egzaminem sędziowskim. W latach 1989-1994 był sekretarz Zespołu Prawa Karnego Materialnego Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministrze Sprawiedliwości, w latach 1991-2003 pracował w Trybunale Konstytucyjnym jako asystent sędziego, a następnie dyrektor Zespołu Obsługi Skargi Konstytucyjnej Trybunału Konstytucyjnego. Był członkiem i wiceprzewodniczącym Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości, oraz Zespołu do spraw Konwencji o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej w odniesieniu do zastosowań biologii i medycyny przy Premierze RP. W latach 1997-2002 r. prowadził wykłady i seminaria z zakresu prawa karnego materialnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (wcześniej ATK). Od 2003 do 2011 r. członek Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego. Ekspert komisji sejmowych i senackich, członek komisji egzaminacyjnych na aplikację adwokacką i radcowską, wykładowca na szkoleniach z zakresu prawa karnego materialnego dla sędziów i prokuratorów. W latach 2009 - 2010 r.- Zastępca Przewodniczącego Rady Programowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. We wrześniu 2011 r. został powołany na stanowisko sędziego w Izbie Karnej Sądu Najwyższego.
Biogram Sędziego Włodzimierza Wróbla zamieszczony na stronie internetowej Uniwersytetu Jagiellońskiego