Dr hab. Krzysztof Wiak, sędzia Sądu Najwyższego orzekający w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych od 10 października 2018 r., powołany z dniem 28 lutego 2025 r. na stanowisko Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych; dr hab., profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL); naukowo specjalizuje się w prawie karnym.
Urodził się 31 października 1969 r. w Puławach. Studia prawnicze ukończył w 1996 r. na KUL. Stopień doktora nauk prawnych uzyskał w 2000 r., a w 2010 r. stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie dorobku naukowego i rozprawy
Prawnokarne środki przeciwdziałania terroryzmowi (wyróżnionej nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego).
Od 2011 r. jest zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Prawa Karnego KUL, od 2010 r. kierownik Katedry Prawa Karnego KUL. W latach 2012-2016 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 2016-2018 dziekana Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL.
Jest członkiem instytucji naukowych i eksperckich, m.in. Papieskiej Akademii
Pro Vita w Rzymie, Rady Legislacyjnej, Komisji Prawniczej Polskiej Akademii Nauk – oddział w Lublinie, Towarzystwa Naukowego KUL, Rady Naukowej Ośrodka Badań nad Myślą Jana Pawła II, Rady Naukowej Centrum Bioetyki Ordo Iuris oraz członkiem kolegiów redakcyjnych czasopism naukowych krajowych i zagranicznych, m.in. „Studiów Prawniczych KUL", „Przeglądu Legislacyjnego", „Kultury Prawnej", „Law-Education-Security", „Orbeliani Law Review", „Yearbook of International and European Criminal and Procedural Law". Pełnił też funkcje członka Opiniodawczo-Doradczej Rady Naukowej przy Rzeczniku Praw Dziecka, Rady Polityki Penitencjarnej, Rady Konsorcjum Bezpieczeństwo Gospodarcze Polski, Rady Nadzorczej Fundacji Instytut Badań ADR Prawo i Gospodarka.
Prowadził badania i zajęcia dydaktyczne oraz odbywał staże w zagranicznych ośrodkach naukowych, m.in. na Uniwersytecie w Perugii (2001), na Uniwersytecie Sacro Cuore w Mediolanie (2006-2007), na Uniwersytecie Complutense w Madrycie (2017), na Uniwersytecie Sulkhan-Saba Orbeliani w Tbilisi (2018-2023).
Był promotorem w 13 przewodach zakończonych nadaniem stopnia doktora nauk prawnych oraz recenzentem w 23 przewodach doktorskich i w 7 przewodach habilitacyjnych.
Jest autorem ponad 100 publikacji: monografii, artykułów, podręczników, komentarza do Kodeksu karnego i wydawnictw encyklopedycznych. Najważniejsze opracowania to:
Ochrona dziecka poczętego w polskim prawie karnym (2001),
Prawnokarne środki przeciwdziałania terroryzmowi (2009),
Terrorism and Criminal Law (2012),
Kodeks karny. Komentarz (8 wydań, ostatnie 2024, współredaktor),
Prawo karne (8 wydań, ostatnie 2023, współredaktor).