Data wpływu: 5 stycznia 2015 r.
Data orzeczenia: 31 marca 2015 r.
Czy w sprawie o przestępstwo z art. 207 § 1 kk Sąd wykracza poza granice skargi oskarżyciela dokonując w wyroku zmiany opisu czynu przypisanego oskarżonemu poprzez rozszerzenie kręgu pokrzywdzonych?
Czy dla zachowania tożsamości czynu niezbędna jest jednoczesność (jeden czyn w znaczeniu naturalnym) czynności wykonawczych względem dwóch osób, gdy zachowanie podjęte jedynie wobec jednej z nich objęte jest zarzutem aktu oskarżenia?
Przy przyjęciu tożsamości czynu z art. 207 § 1 kk, czy postanowienie o przedstawieniu zarzutów znęcania się nad dwoma osobami bliskimi (żoną i jedną córką) przerywa bieg przedawnienia również odnośnie karalności za znęcanie się nad trzecią taką osobą (drugą córką)?
Dnia 31 marca 2015 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
TEZA: Stwierdzić zatem trzeba, że ze względu na kształt dobra chronionego, jakim jest prawidłowość funkcjonowania, a zatem i dobro rodziny, należy przyjąć, iż zachowania oskarżonego naruszające dobra prawne więcej niż jednego członka rodziny, stanowią jedno przestępstwo znęcania się z art. 207 § 1 k.k., oczywiście w sytuacji spełnienia innych ogólnie przyjętych kryteriów tożsamości czynu.
Uzasadnienie