Wydrukuj stronę

Zagadnienia prawne

Przejdź do wyboru roczników aktualności

Kryteria filtrowania

Zakres:
Izba Karna zmień na inny zakres
Rocznik:
2016 zmień na inny rocznik

  • I KZP 19/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 12 grudnia 2016 r.
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    1. Czy przysługuje zażalenie od postanowienia sądu rejonowego stwierdzającego swą niewłaściwość i przekazującego sprawę według właściwości innemu sądowi wydane w związku z przekazanym sądowi rejonowemu przez prokuratora żażaleniem na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych wydane przez urząd celny?

    2. W razie uznania, że zażalenie nie przysługuje czy należy:
    a) stosując przez analogię przepis art. 429 § 1 k.p.k., zarządzeniem odmówić przyjęcia wniesionego zażalenia i czy na takie zarządzenie przysługuje zażalenie i do jakiego organu?
    b) stosując bezpośrednio art. 430 § 1 k.p.k., postanowieniem pozostawić bez rozpoznania zażalenie od postanowienia w kwestii właściwości sądu?
    c) zarządzeniem o charakterze administracyjno-porządkowym zdecydować o złożeniu pisma do akt sprawy bez nadania mu dalszego biegu i zawiadomić o tym wnoszącego pismo?​

    Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Teza: Na postanowienie sądu rejonowego w przedmiocie właściwości (art. 35 § 1 k.p.k.), któremu przekazano do rozpoznania środek odwoławczy od rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu przygotowawczym, przysługuje zażalenie (art. 35 § 3 k.p.k.); nie ma w tym wypadku zastosowania ograniczenie przewidziane w art. 426 § 1 k.p.k.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 19/16...

  • I KZP 18/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 14 listopada 2016 r.
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    1. Czy zakres definicji "osoby pełniącej funkcję publiczną" przez to że zgodnie z art. 116 k.k., obowiązuje w części szczególnej kodeksu karnego i innych ustawach, czyba że ustawy te wyraźnie wyłączają ich zastosowanie, należy traktować jako szczegolną normę nakazującą uwzględniać znaczenie definiensa zgodnie ze znaczeniem definiendum, tym samym ściśle interpretować środki publiczne w powiązaniu z dysponowaniem ich w celu realizacji zadań publicznych,
    2. Czy znamię przedmiotowe "publiczny" należy dekodować w aspekcie bezprawności rozumianej monistycznie, czy też ściśle w aspekcie bezprawności karnej.​

    Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Teza: Osobą pełniącą funkcję publiczną w rozumieniu art. 115 § 19 k.k. jest osoba zatrudniona w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej jako jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje w niej wyłącznie czynności usługowe.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 18/16...

  • I KZP 17/16

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 3 listopada 2016 r.
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych - dalej "ustawy o grach hazardowych" (DZ. U. z 2015 poz. 612) w zakresie gier na automatach, ograniczające możliwość ich prowadzenia jedynie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna, są przepisami technicznymi w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), a jeżeli tak to, czy wobec faktu nienotyfikowania tych przepisów Komisji Europejskiej, sądy karne w sprawach o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. uprawnione są, w oparciu o art. 91 ust. 3 Konstytucji, do odmowy ich stosowania jako niezgodnych z prawem unijnym?​

    - Podjęto zawieszone postępowanie w sprawie I KZP 10/15

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r.

    ​Kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 k.k.s., o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

    Uzasadnienie uchwały opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 17/16...

  • I KZP 16/16

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 2 listopada 2016 r.
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego, o którym mowa w art. 13 § 2 k.k., oznacza brak jakichkolwiek desygnatów znamienia przedmiotu czynności wykonawczej, na których chociażby potencjalnie może zostać popełniony czyn zabroniony w konkretnym stanie faktycznym, czy jedynie brak desygnatów, na które nakierowany jest zamiar sprawcy?​

    I-KZP-0016_16_p.pdfWniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r.

    ​1. Zawarte w art. 13§2 k.k. wyrażenie: „brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego” oznacza brak takiego przedmiotu, który należy do zbioru desygnatów znamienia przedmiotu czynności wykonawczej typu czynu zabronionego, do którego popełnienia zmierza sprawca.

    2. Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sprawcy usiłowania nieudolnego (art. 13§2 k.k.) może być in concreto uwarunkowane poczynionymi ustaleniami co do zamiaru popełnienia czynu zabronionego na określonym przedmiocie.

    Uzasadnienie uchwały opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 16/16...

  • I KZP 15/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 28 października 2016 r.
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy klauzula "antykumulacyjna" określona w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k. ma zastosowanie do należności publicznoprawnych w postaci składek na ubezpieczenie społeczne uiszczanych na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych?​

    Dnia 19 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Klauzula antykumulacyjna z art. 415 § 1 zd. drugie k.p.k. nie ma zastosowania do należności publicznoprawnych w postaci składek na ubezpieczenie społeczne uiszczanych na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

    Uzasadnienie postanowienia opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 15/16...

  • I KZP 14/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 18 października 2016 r.
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy pod pojęciem "ulicy" zawartym w art. 14 ust. 2a Ustawy z dnia 26.10.1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi należy rozumieć:
    - wydzielony pas terenu posiadający urzędową nazwę, przeznaczony do ruchu pojazdów lub ruchu pieszych (zał. nr 2 do rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów),
    - drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 4 pkt 3 Ustawy z dnia 21.03.1985r. o drogach publicznych?​

    Dnia 19 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Uzasadnienie postanowienia opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 14/16...

  • I KZP 12/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 27 września 2016 r.
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    ​Czy kara pozbawienia wolności, w ramach której na podstawie art. 141a§1 k.k.w. dyrektor zakładu karnego udzielił skazanemu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego na czas nieprzekraczający 5 dni jest w tym czasie oraz po jego upływie nadal karą wykonywaną (odbywaną) i w konsekwencji czy popełnienie przez skazanego w tych wskazanych okresach przestępstwa z art. 242§2 k.k. stanowi negatywny warunek z art. 85§3 k.k. uniemożliwiający orzeczenie kary łącznej obejmującej kary związane ze skazaniem za czyn wyczerpujący dyspozycję przepisu art. 242§2 k.k. i skazaniem za karę, w "ramach" której udzielono tego zezwolenia?

    Dnia 19 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Uzasadnienie postanowienia opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 12/16...

  • I KZP 11/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 21 września 2016 r.
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy oddalenie się skazanego z miejsca odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego może być zakwalifikowane w płaszczyźnie znamion określających czynność sprawczą przestępstwa samouwolnienia się stypizowanego w przepisie art. 242 § 1 Kodeksu Karnego?​

    ​Sąd postanowił przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego powiększonemu składowi Sądu Najwyższego.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 11/16...

  • I KZP 10/16

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 13 września 2016 r.
    Data orzeczenia: 29 listopada 2016 r.

    Czy w sprawach prowadzonych po dniu 14 kwietnia 2016 r., w których akt oskarżenia, wniosek o wydanie wyroku skazującego, wniosek o warunkowe umorzenie postępowania lub wniosek o umorzenie postępowania przygotowawczego i orzeczenie środka zabezpieczającego skierowano do sądu przed dniem 1 lipca 2015 r., zastosowanie znajdą przepisy regulujące przebieg postępowania karnego określone przez regułę intertemporalną wyrażoną w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r., poz. 437), czy też regułę określoną w art. 27 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1247)?​

    I-KZP-0010_16_p.pdfWniosek Pierwszego Prezesa SN

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2016 r.

    ​W sprawach prowadzonych po dniu 14 kwietnia 2016 r., w których akt oskarżenia, wniosek o wydanie wyroku skazującego, wniosek o warunkowe umorzenie postępowania lub wniosek o umorzenie postępowania przygotowawczego i orzeczenie środka zabezpieczającego skierowano do sądu przed dniem 1 lipca 2015 r., zastosowanie znajdują przepisy regulujące przebieg postępowania karnego wprowadzone przez ustawę z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 437), a więc - co do zasady - przepisy nowe.

    Uzasadnienie opublikowano w bazie orzeczeń SN

    Sąd Najwyższy postanowił nadać uchwale moc zasady prawnej
    szczegóły dla sygnatury I KZP 10/16...

  • I KZP 9/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 22 sierpnia 2016 r.
    Data orzeczenia: 29 listopada 2016 r.

    ​Czy sformułowanie "sąd w dotychczasowym składzie" zawarte w przepisie art. 30 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1247, z późn. zm.) oznacza sąd w składzie określonym przepisami obowiązującymi w momencie rozpoczęcia postępowania w danej instancji, czy też sąd w konkretnym składzie osobowym, wyznaczonym na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy, który przystąpił do orzekania na rozprawie głównej przed dniem 1 lipca 2015 roku?

    I-KZP-0009_16_p.pdfUzasadnienie wniosku

    Dnia 29 listopada 2016 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Sformułowanie „sąd w dotychczasowym składzie” zawarte w przepisie art. 30 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1247, ze  zm.) oznacza sąd w składzie określonym przepisami obowiązującymi w momencie rozpoczęcia postępowania w danej instancji.

    Uzasadnienie opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 9/16...

  • I KZP 6/16

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 12 lipca 2016 r.
    Data orzeczenia: 29 listopada 2016 r.

    ​Czy postanowienie sądu o utrzymaniu w mocy postanowienia o umorzeniu postępowania w fazie in rem, wydane na podstawie art. 306 § 1a k.p.k. w zw. z art. 325a § 2 k.p.k., jest prawomocnym orzeczeniem sądu kończącym postępowanie w rozumieniu art. 521 § 1 k.p.k.?

    V-KK-0063_16.pdfPostanowienie SN z dnia 6 lipca 2016 r. (Sygn. V KK 63/16)

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2016 r.

    ​Postanowienie sądu, wydane na podstawie art. 306 § 1a k.p.k. w zw. z art. 325a § 2 k.p.k., utrzymujące w mocy postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego w fazie in rem, nie jest prawomocnym orzeczeniem sądu kończącym postępowanie w rozumieniu art. 521 § 1 k.p.k.

    Uzasadnienie opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 6/16...

  • I KZP 7/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 12 lipca 2016 r.
    Data orzeczenia: 29 listopada 2016 r.

    ​Czy wobec braku notyfikacji przepisu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U.2016.471 j.t.), który to przepis stanowiący uzupełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s. był dotychczas uznawany za przepis techniczny, a tym samym wymagający notyfikacji, istnieją podstawy do stosowania w sprawach karnych art. 107 § 1 k.k.s. w sytuacji gdy:
    notyfikacji poddano zbieżny z art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1-3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, zmieniony ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz.U.2015.1201), także uznawany dotychczas za przepis techniczny i przepis stanowiący uzupełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s., powoływany w sprawach karnych o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. łącznie z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych?

    Dnia 29 listopada 2016 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Incydentalne postępowanie sądowe, zainicjowane zażaleniem złożonym na podstawie art. 236 § 1 k.p.k. na czynność zatrzymania rzeczy, a rozpoznawanym na podstawie art. 329 § 1 k.p.k. i art. 467 § 2 k.p.k. nie stwarza możliwości blokowania wszczęcia postępowania przygotowawczego ani tamowania biegu tego postępowania.

    Uzasadnienie opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 7/16...

  • I KZP 8/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 12 lipca 2016 r.
    Data orzeczenia: 29 listopada 2016 r.

    Czy wobec braku notyfikacji przepisu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U.2016.471 j.t.), który to przepis stanowiący uzupełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s. był dotychczas uznawany za przepis techniczny, a tym samym wymagający notyfikacji, istnieją podstawy do stosowania w sprawach karnych art. 107 § 1 k.k.s. w sytuacji gdy:
    notyfikacji poddano zbieżny z art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1-3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, zmieniony ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz.U.2015.1201), także uznawany dotychczas za przepis techniczny i przepis stanowiący uzupełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s., powoływany w sprawach karnych o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. łącznie z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych?​

    Dnia 29 listopada 2016 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Uzasadnienie opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 8/16...

  • I KZP 5/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 1 czerwca 2016 r.
    Data orzeczenia: 24 sierpnia 2016 r.

    Czy przedmiotem ochrony w przypadku przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. jest wyłącznie dobro prawne ogólnej natury (wiarygodności dokumentów), czy też chroni ono także dobro indywidualne?​

    Dnia 24 sierpnia 2016 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Przestępstwo określone w art. 270 § 1 k.k. samo w sobie nie godzi bezpośrednio w dobro prawne osoby, której podpis został podrobiony w dokumencie. Osobie tej w postępowaniu przygotowawczym przysługują uprawnienia procesowe chroniące jej interes (prawa), przewidziane dla osoby zawiadamiającej o przestępstwie (art. 306 § 1a pkt. 3 k.p.k.). Zyskuje ona natomiast status strony – także w jurysdykcyjnym stadium postępowania – gdy jest osobą pokrzywdzoną w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k., to jest tylko wówczas, gdy czyn sprawcy wyczerpuje jednocześnie znamiona określone w innym przepisie karnym typizującym przestępstwo, pozostającym w zbiegu lub typizującym przestępstwo współukarane, którym dobro prawne tej osoby zostało bezpośrednio zagrożone lub naruszone.

    I-KZP-0005_16.pdfUzasadnienie

    szczegóły dla sygnatury I KZP 5/16...

  • I KZP 4/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 29 kwietnia 2016 r.
    Data orzeczenia: 24 sierpnia 2016 r.

    - Czy ustanowienie obrońcy lub pełnomocnika w trybie art. 80a kpk, w sytuacji o jakiej mowa w art. 444 § 2 lub 3 kpk w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r. do 14 kwietnia 2016 roku, nakłada na Sąd obowiązek doręczenia takiemu obrońcy odpisu wyroku z uzasadnieniem i otwiera temu obrońcy lub pełnomocnikowi, nowy, 14 dniowy termin do sporządzenia apelacji, o jakim mowa w art. 445 § 1 kk?

    - Czy określony w art. 140 kpk obowiązek doręczenia orzeczenia, zarządzenia, zawiadomienia i odpisu, które ustawa nakazuje doręczać stronom, doręcza się również obrońcom, pełnomocnikom oraz ustawowym przedstawicielom, ale wyłącznie tym którzy zgłosili swoje uczestnictwo w postępowaniu do chwili wykonania czynności skutkującej doręczeniem, czy też również takim, którzy nie byli jeszcze ustanowieni, bądź informacja o tym nie wpłynęła do organu prowadzącego postępowanie w chwili gdy orzeczenie lub zarządzenie zostało wydane lub pojawiła się potrzeba doręczenia zawiadomienia lub odpisu, natomiast ustanowieni oni zostali lub też ich ustanowienie zostało zgłoszone właściwemu organowi w czasie, gdy bądź to nie upłynął jeszcze termin do zaskarżenia wskazanego orzeczenia lub zarządzenia lub też nie upłynął jeszcze termin czynności o której stronę zawiadamiano?​

    Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2016 r.

    ​Wyznaczenie obrońcy z urzędu na podstawie art. 80a § 2 k.p.k., w celu sporządzenia apelacji (art. 444 § 2 k.p.k.) – w brzmieniu tych przepisów z okresu od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 14 kwietnia 2016r. – nakłada na sąd obowiązek doręczenia temu obrońcy odpisu wyroku z uzasadnieniem, od której to czynności rozpoczyna się dla niego bieg terminu zawitego do wniesienia apelacji, nawet jeżeli wyznaczenie to nastąpiło po upływie terminu do jej wniesienia w odniesieniu do oskarżonego.

    Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały w zakresie drugiego z przekazanych zagadnień.

    I-KZP-0004_16.pdfUzasadnienie

    szczegóły dla sygnatury I KZP 4/16...

  • I KZP 3/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 8 lutego 2016 r.
    Data orzeczenia: 28 kwietnia 2016 r.

    ​Czy w kontekście szeroko ujętego dobra prawnego podlegającego ochronie na mocy art. 286 § 1 k.k. jakim jest mienie, a nie tylko własność, pokrzywdzonym w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k. w sytuacji wypłaty środków z rachunku bankowego przez osobę nieuprawnioną jest tylko bank czy też jest nim także posiadacz tego rachunku, który na skutek zachowania wypłacającego nie może swobodnie korzystać ze środków zgromadzonych na tym rachunku?

    I-KZP-0003_16_p.pdfUzasadnienie wniosku

    Dnia 28 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Wypłata środków pieniężnych osobie nieuprawnionej, niekorzystna dla banku, może być uznana in concreto za rozporządzenie niekorzystne, w rozumieniu art. 286§1 k.k., także dla posiadacza rachunku. Jego dobro prawne, mające źródło w umowie rachunku bankowego, zostaje bezpośrednio naruszone wtedy, gdy uprawnienie do uzyskania zwrotu zdeponowanych środków pieniężnych na każde żądanie nie zostanie zrealizowane przed skorygowaniem przez bank stanu konta. Do tego czasu posiadacz rachunku nie dysponuje środkami, które wypłacono osobie nieuprawnionej, co może pociągnąć określone ujemne następstwa w jego majątku, także w zakresie lucrum cessans. Nie ma więc podstaw, by a limine odmówić posiadaczowi rachunku statusu pokrzywdzonego w rozumieniu art. 49§1 k.p.k., a w konsekwencji legitymacji do wniesienia aktu oskarżenia w trybie art. 55§1 k.p.k. wtedy, gdy osoba nieuprawniona, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła do wypłaty środków pieniężnych z jego konta przez wprowadzenie w błąd przedstawiciela banku.

    Przejdź do bazy orzeczeń

    szczegóły dla sygnatury I KZP 3/16...

  • I KZP 2/16

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 2 lutego 2016 r.
    Data orzeczenia: 24 sierpnia 2016 r.

    Czy treść art. 17 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 - 1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. 2013 r., poz. 1388), nakazującego orzekanie przez sąd okręgowy w składzie 3 sędziów, znajduje zastosowanie w stosunku do wszystkich orzeczeń zapadających w postępowaniu przed tym sądem, prowadzonym na podstawie wymienionej ustawy, czy też, wymóg ten dotyczy tylko tych orzeczeń, które w sposób merytoryczny - co do istoty, rozstzrygają w przedmiocie zgodności z prawdą oświadczeń lustracyjnych?​

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2016 r.

    ​W postępowaniu toczącym się na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 - 1990 oraz treści tych dokumentów (t.j.  Dz. U. z 2013 r., poz. 1388 ze zm.) sąd okręgowy wszystkie orzeczenia wydaje w składzie trzech sędziów.

    I-KZP-0002_16.pdfUzasadnienie

    szczegóły dla sygnatury I KZP 2/16...

  • I KZP 1/16

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 1 lutego 2016 r.
    Data orzeczenia: 28 kwietnia 2016 r.

    Czy treść przepisu art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1201): "podmioty prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1-3 lub w art. 7 ust. 2, w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy mają obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie zmienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, do dnia 1 lipca 2016 r." oznacza, że:

    1. podmioty prowadzące działalność w zakresie gry na automatach mają czas do dnia 1 lipca 2016r., bez względu na to, czy dotychczasową działalność prowadziły zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 612) w brzmieniu sprzed dnia 3 września 2015 r., na uzyskanie koncesji, zezwolenia i umieszczenie automatów w kasynach gry, co należy też odnieść do rejestracji automatu przez naczelnika właściwego urzędu celnego, zgodnie z brzmieniem tej ustawy od dnia 3 września 2015 r.

    czy też, że:

    2. okres dostosowawczy wskazany wyżej należy stosować jedynie do podmiotów prowadzących działalność w zakresie gry na automatach zgodnie z brzmieniem ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych sprzed dnia 3 września 2015 r.​

    I KZP 1-16.pdf Uzasadnienie wniosku 

    Dnia 28 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Przepis art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. 2015, poz. 1201), zezwalający podmiotom prowadzącym w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1-3 lub w art. 7 ust. 2 ustawy nowelizowanej na dostosowania się do wymogów określonych w znowelizowanej ustawie o grach hazardowych do dnia 1 lipca 2016r., dotyczy wyłącznie podmiotów, które prowadziły taką działalność zgodnie z ustawą o grach hazardowych w brzmieniu sprzed 3 września 2015 r. (na podstawie koncesji albo zezwolenia).

    Przejdź do bazy orzeczeń

    szczegóły dla sygnatury I KZP 1/16...
Przejdź do początku