Najnowsze orzeczenia

Zawiera pytania prawne rozpatrywane przez Izbę Wojskową do dnia 3 kwietnia 2018 r.
  • WZP 1/16

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 25 stycznia 2017 r.

    ​Czy wydane żołnierzowi przez przełożonego dyscyplinarnego polecenie poddania się badaniom koniecznym do ustalenia zawartości alkoholu w organiźmie, przekazane ustnie, a następnie stwierdzone się w rozkazie, zgodnie z dyspozycją art. 40 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej. (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 772), jest rozkazem w rozumieniu art. 115 § 18 kodeksu karnego?

    Dnia 25 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
  • WZP 2/12

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 14 marca 2013 r.

    ​Czy znamiona przestępstwa z art. 338 § 1, 2 i 3 k.k. , w wypadku żołnierza zawodowego, wypwłnione mogą zostać wyłącznie w czasie służby regulowanym art. 60 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j.: Dz. U. z 2010 r., nr 90, poz. 593 ze zm.) oraz wydanym na podstawie art. 60 ust. 5 tejże ustawy rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 czerwca 2008 r. w sprawie czasu służby żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008r., nr 122, poz. 786) i rozkazami właściwego przełożonego , czy też za czas popełnienia powyższych przestępstw uznać należy również okres wykraczający poza  wskazany wyżej czas służby, w szczególności w sytuacji, gdy żołnierz zawodowy nie dopełni obowiązku wynikającego z art. 60a § 1-4 ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, ani nie zachodzi okoliczność wskazana w art. 60b tej ustawy?

    Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2013 r.

    Znamiona przestępstw określonych w art. 338 § 1, 2 albo 3 k.k. mogą zostać wypełnione przez żołnierza zawodowego tylko wtedy, gdy samowolnie opuszcza on swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje w czasie służby regulowanym w art. 60 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz. 593 ze zm.), a zatem w czasie, w którym był zobowiązany do wykonywania obowiązków służbowych lub pozostawania w gotowości do ich wykonywania, co oznacza, że do czasu samowolnego oddalenia nie wlicza się dni i godzin wolnych od służby.

  • WZP 1/12

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 5 czerwca 2012 r.

    ​Czy przepis art. 306 § 1 zdanie 1 in fine k.p.k., przyznający uprawnienie do złożenia zażalenia na postanowienie o umorzeniu śledztwa wyłącznie stronom postępowania przygotowawczego wskazanym w art. 299 § 1 k.p.k. w osobach pokrzywdzonego i podejrzanego stanowi lex specialis w stosunku do przepisu art. 459 § 3 k.p.k. w zw. z art. 465 § 1 k.p.k., zgodnie z którym zażalenie przysługuje, obok stron, także osobie, której postanowienie bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej, i w ten sposób wyłącza możliwość  złożenia zażalenia na postanowienie o umorzeniu śledztwa przez osobę podejrzaną na podstawie art. 306 § 1 k.p.k. w sytuacji, gdy nie stała się podejrzanym w rozumieniu art. 71 § 1 k.p.k., lecz w treści postanowienia o umorzeniu śledztwa w określeniu czynu w rozumieniu art. 322 § 2 k.p.k. wskazano jej imię i nazwisko oraz inne dane o jego osobie w sposób określony  w art. 322 § 3 k.p.k.?

    Dnia 5 czerwca 2012 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    Uzasadnienie

    WZP-0001_12.pdf

Przejdź do początku