Sąd Najwyższy

Treść pytania: I. na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z wnioskiem o rozpatrzenie pytań prawnych: 1. Czy przepisy dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.Urz.UE.L 1993, L 95/29 ze zm.), zwłaszcza jej art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1, oraz przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.Urz.UE.L 2008, L 133/66 ze zm.), zwłaszcza jej art. 17 ust. 1, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie stosowaniu przepisów prawa krajowego umożliwiającym zbycie weksla wystawionego przez konsumenta i pozostawiającym konsumentowi – w razie dokonania zbycia – jedynie możliwość dochodzenia odpowiedzialności odszkodowawczej od przedsiębiorcy? 2. Czy wskazane w pytaniu pierwszym przepisy należy interpretować w ten sposób, że sąd ma obowiązek zbadania z urzędu, czy postanowienia umowy kredytu konsumenckiego, zabezpieczonego wekslem, nie zawierają nieuczciwych warunków umownych w sytuacji, gdy powodem jest nabywca weksla, który opiera swoje roszczenie wyłącznie na stosunku wekslowym? II. odracza rozpoznanie sprawy.