Wydrukuj stronę

Najnowsze orzeczenia

Przejdź do wyboru roczników aktualności

Kryteria filtrowania

Zakres:
Izba Karna zmień na inny zakres
Rocznik:
2020 zmień na inny rocznik

  • I KZP 4/20

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 25 czerwca 2020 r.

    Czy w sprawach o przestępstwo z art. 209 k.k. ("niealimentację") małoletni pokrzywdzony może być reprezentowany przez jednego z rodziców w sytuacji gdy oskarżonym (podejrzanym) jest drugi z rodziców, czy też w sytuacji takiej drugi z rodziców nie może reprezentować pokrzywdzonego dziecka, a do zapewnienia małoletniemu pokrzywdzonemu należytej reprezentacji konieczne jest ustanowienie dla niego kuratora zgodnie z wymogami art. 98 § 2 i 3 oraz 99 k.r.i o.?

    Dnia 25 czerwca 2020 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    TEZA: ​Czynności prawne podejmowane przez przedstawiciela małoletniego pokrzywdzonego (dziecka) w  postępowaniu karnym prowadzonym o przestępstwo z § 1 lub 1a art. 209 k.k. przeciwko rodzicowi dziecka, są czynnościami prawnymi dotyczącymi m.in. należnych dziecku od tego rodzica środków utrzymania i wychowania, w rozumieniu art. 98 § 2 pkt 2 k.r.o., zatem prawa małoletniego w tym postępowaniu może wykonywać drugi z rodziców. 

    szczegóły dla sygnatury I KZP 4/20...

  • I KZP 3/20

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 25 czerwca 2020 r.

    Czy określona w art. 7 § 1 k.k.w. podstawa zaskarżenia do sądu penitencjarnego decyzji organów postępowania wykonawczego - w postaci "niezgodności z prawem" - obejmuje obok kontroli formalno-prawnej również kontrolę materialno-prawną zaskarżonej decyzji?

    Dnia 25 czerwca 2020 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Zgodnie z art. 7 § 1 k.k.w. skazany może zaskarżyć do sądu decyzję organu wymienionego w art. 2 pkt 3-6 i 10 tego aktu prawnego z powodu obrazy prawa materialnego lub prawa procesowego, jeżeli mogła mieć ona wpływ na treść decyzji, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Decyzje oparte na uznaniu organu, zawarte w nich ustalenia faktyczne i rozstrzygnięcia o karze mogą być skarżone poprzez podniesienie zarzutu niezgodności z prawem w podanym wyżej rozumieniu. W szczególności na płaszczyźnie obrazy prawa procesowego kwestionowane mogą być: sposób gromadzenia dowodów, kompletność zgromadzonego materiału dowodowego oraz prawidłowość jego oceny.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 3/20...

  • I KZP 2/20

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 25 czerwca 2020 r.

    Czy osobą nieuprawnioną w rozumieniu art. 429 § 1 kpk w zw. z art. 306 § 1 pkt 1 i 3 kpk jest żalący się na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie o czyn z art. 231 kk, w sytuacji gdy skarżona decyzja "dotyczy" prokuratora, który jako nasty odmówił wszczęcia postępowania co do innego prokuratora, który rozstrzygał o innym zawiadomieniu dotyczącym równiez prokuratora, gdzie pierwotne rozstrzygnięcie miało faktycznie bezpośredni związek z prawami zawiadamiającego?​

    Dnia 25 czerwca 2020 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Naruszenie praw, o którym stanowi art. 306 § 1 pkt 3 k.p.k. nie musi wynikać bezpośrednio z przestępstwa. Skoro za wystarczające uznano naruszenie w sposób pośredni, to naruszenie prawa w rozumieniu art. 306 § 1 pkt 3 k.p.k. będzie miało miejsce także w razie wystąpienia ogniw pośredniczących między tym naruszeniem a przestępstwem. Innymi słowy, zakres podmiotowy art. 306 § 1 pkt 3 k.p.k. obejmuje także osoby, których dotknęły dalsze skutki przestępstwa. Ocena w tym zakresie musi być dokonywana w szczególności w płaszczyźnie bezpośredniego, jak i ubocznego przedmiotu ochrony przestępstwa, o którym zawiadomił skarżący. Testem, który pozwala na ustalenie,  czy prawa zawiadamiającego  zostały naruszone, będzie zbadanie,  czy w razie stwierdzenia zaistnienia czynu zabronionego jego skutkiem  był negatywny wpływ na prawem chronione dobra tej osoby. W razie odpowiedzi twierdzącej zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania należy uznać za dopuszczalne.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 2/20...

  • I KZP 1/20

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 25 czerwca 2020 r.

    Czy osoba powołana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu powszechnego w następstwie procedury zainicjowanej obwieszczeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lutego 2018 r. o wolnych stanowiskach sędziego m. in. w Sądzie Rejonowym w Zgorzelcu (M. P. z 2018 r. poz. 256) jest osobą nieuprawnioną do orzekania w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k., mając na uwadze, że w procesie powołania uczestniczyła Krajowa Rada Sądownicza, której skład osobowy został ukształtowany w wyniku wyboru przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej piętnastu sędziów w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 3 z późn. zm.) i której działania budzą wątpliwości co do jej niezależności od władzy ustawodawczej i wykonawczej przy wykonywaniu zadań powierzonych jej na mocy art. 186 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i polegających na staniu na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, co może prwadzić do naruszenia wynikającego z art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284) prawa do sądu oraz zasady skutecznej ochrony prawnej z art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. załącznik nr 2 z 2004 r., nr 90 poz. 864, zw zm.)?

    Dnia 25 czerwca 2020 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Uzasadnienie postanowienia SN z dnia 25 czerwca 2020 r.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 1/20...

  • I KZP 13/19

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 26 maja 2020 r.

    ​Czy art. 577 k.p.k. stosowany odpowiednio na podstawie art. 90 § 2 k.k. w przypadku połączenia w wyroku łącznym zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonych za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa, pozwala na zaliczenie na poczet łącznego zakazu prowadzenia pojazdów kilku okresów, które w części biegną "równolegle"?

    Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2020 r.

    ​Tożsame rodzajowo środki karne orzeczone w jednostkowych wyrokach, które mogą być łączone (art. 90 § 2 k.k.), do czasu ich prawomocnego połączenia w wyroku łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu według reguł przewidzianych w art. 43 § 2, 2a, i 3 k.k. Okresy, w jakich środki te zostały odrębnie wykonane przed ich prawomocnym połączeniem w wyroku łącznym, należy wymienić jako zaliczone na poczet orzeczonego łącznego środka karnego (art. 577 k.p.k. w zw. z art. 90 § 2 k.k.).

    szczegóły dla sygnatury I KZP 13/19...

  • I KZP 12/19

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 26 maja 2020 r.

    ​Czy wniosek o wznowienie postępowania oparty na podstawie z art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 541 § 1 i 2 k.p.k., wskazujący na orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, w którym brak jest ustalenia, że został popełniony czyn, o którym mowa w art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k., a stwierdzające, że z powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 pkt 5 -11 k.p.k. lub w art. 22 k.p.k. zachodzi brak możliwości dokonania takiego ustalenia i zapadnięcia wyroku skazujacego, spełnia wymangania formalne wniosku o wznowienie postępowania inicjującego to postępowanie, w tym postępowanie dowodowe w przedmiocie tego, czy został popełniony czyn, o którym mowa w art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k"?

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2020 r.

    ​Wniosek o wznowienie postępowania oparty na podstawie z art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k. spełnia wymogi formalne wskazane w art. 541 § 2 k.p.k., jeżeli wskazuje na prawomocny wyrok skazujący za popełnienie przestępstwa w związku z postępowaniem objętym wznowieniem postępowania albo jeżeli w swojej treści wskazuje na orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania wyroku  skazującego z powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 pkt 3-11 k.p.k. lub w art. 22 k.p.k. W tym ostatnim wypadku we wniosku muszą być jednak przywołane okoliczności świadczące o dopuszczeniu się przestępstwa w związku z postępowaniem, jeżeli takich okoliczności nie zawiera w swojej treści wskazane orzeczenie.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 12/19...

  • I KZP 11/19

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 15 stycznia 2020 r.

    - czy przez pojęcie "wydatków niezbędnych do wydania opinii" wskazanych w paragrafie 8 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 roku w sprawie określania stawek wynagrodzenia biegłych, taryf, zryczłtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (tekst jednolity Dz. U. z 2017r., poz. 2049 ze zm.),

    należy rozumieć także takie koszty, które są ponoszone przez instytucję naukową powołaną do opiniowania w związku z opiniowaniem (tzw. koszty materiałowe lub inne "koszty niezbędne do wydania opinii", a zatem koszty jednostkowe wyliczone jako związane z opinią koszty oświetlenia, ogrzewania, innego typu koszty utrzymania infrastruktury, etc.), bez poniesienia których opinia by nie powstała,

    czy tylko i wyłącznie takie koszty, które pozostają z opiniowaniem w bezpośrednim związku,

    - w przypadku zaś uznania, że jako "wydatki niezbędne do wydania opinii" można zakwalifikować również koszty ponoszone przez instytucję naukową powołaną do opiniowania w związku z opiniowaniem, to czy możliwe jest oparcie się na wyliczeniu tego typu kosztów według oświadczenia instytucji naukowej (wyliczenie wskaźnikowe), o ile koszty te "nie rażą wygórowaniem", czy też niezbędne jest detaliczne wyszacowanie tych kosztów i ich odniesienie do konkretnej opinii.​

    Dnia 15 stycznia 2020 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
    szczegóły dla sygnatury I KZP 11/19...

  • I KZP 10/19

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 15 stycznia 2020 r.

    Czy po nowelizacji art. 233 kk, tj. po dodaniu nowelą z 11 marca 2016 roku przepisu art. 233 § 1a kk zmianie uległ zakres podmiotowy tego typu czynu zabronionego, i czy zmianie uległy zasady odpowiedzialności za ów występek przedstwione m.in. w uchwale Sądu Najwyższego z 20 września 2007 roku, sygn. I KZP 26/07?​

    Dnia 15 stycznia 2020 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
    szczegóły dla sygnatury I KZP 10/19...
Przejdź do początku