Wydrukuj stronę

Najnowsze orzeczenia

Przejdź do wyboru roczników aktualności

Kryteria filtrowania

Zakres:
Izba Karna zmień na inny zakres
Rocznik:
2017 zmień na inny rocznik

  • I KZP 9/17

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy na podstawie art. 74[1] pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j.: Dz. U. 2016, poz. 233, ze zm.) dopuszczalne jest odpowiednie stosowanie przepisów rozdziału 55a kodeksu postępowania karnego w postępowaniu dyscyplinarnym uregulowanym w tej ustawie?​

    I-KZP-0009_17_p.pdfWniosek Pierwszego Prezesa SN z dnia 10 lipca 2017 r.

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2017 r.

    ​Przepisy rozdziału 55a Kodeksu postępowania karnego o skardze na wyrok sądu odwoławczego, uchylający wyrok sądu pierwszej instancji i przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania, znajdują odpowiednie zastosowanie (art. 74[1] pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 233 ze zm.) w postępowaniu dyscyplinarnym uregulowanym przepisami ustawy o radcach prawnych, a wniesioną skargę rozpoznaje Sąd Najwyższy.

    Uzasadnienie uchwały z dnia 14 września 2017 r. (sygn. I KZP 9_17).pdfUzasadnienie uchwały z dnia 14 września 2017 r. (sygn. I KZP 9_17)

    szczegóły dla sygnatury I KZP 9/17...

  • I KZP 8/17

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy użyte w treści art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. nr 14 poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., określenie: "w terminie płatności podatku" odnosi się wyłącznie do terminu, w jakim podatek jest płatny, wskazanego w ustępie 2 zd. 2 tego artykułu, czy też również do terminu, w jakim podatek jest płatny, wskazanego w ustępie 3 artykułu 28 wskazanej ustawy?​

    Dnia 14 września 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
    szczegóły dla sygnatury I KZP 8/17...

  • I KZP 7/17

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy dla odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 245 k.k. w sytuacji gdy sprawca w celu wywarcia wpływu na świadka używa groźby karalnej w rozumieniu art. 115 § 12 k.k. (o której mowa w art. 190 k.k.) konieczne jest ustalenie, że groźba wzbudza uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona i czy obawa spełnienia groźby u pokrzywdzonego stanowi ustawowe znamię czynu zabronionego z art. 245 k.k.?​

    Dnia 14 września 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Postanowienie SN z dnia 14 września 2017 r. (sygn. I KZP 7_17).pdfPostanowienie SN z dnia 14 września 2017 r. (sygn. I KZP 7_17)

    szczegóły dla sygnatury I KZP 7/17...

  • I KZP 6/17

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy popełnienie przestępstwa przez sprawcę w okresie próby wyznaczonym w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem go z odbycia reszty kary pozbawienia wolności stanowi negatywną przesłankę w rozumieniu art. 85 § 3 k.k. orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności obejmującej karę, z której odbycia został warunkowo przedterminowo zwolniony i karę orzeczoną za przestępstwo popełnione w okresie próby?​

    ​Sąd Najwyższy postanowił:

    1.  na podstawie art. 441 § 2 k.p.k. przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Częstochowie powiększonemu składowi Sądu Najwyższego,
    2.  z uwagi na zawiłość sprawy odroczyć sporządzenie uzasadnienia postanowienia do dnia 21 września 2017 r.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 6/17...

  • I KZP 5/17

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 31 maja 2017 r.

    Czy wprowadzenie do obrotu środków zastępczych o jakich mowa w art. 4 ust. 27 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wypełnia dyspozycję wprowadzenia do obrotu szkodliwych dla zdrowia substancji z art. 165 § 1 pkt 2 k.k.?​

    Dnia 31 maja 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    TEZA: ​Jeżeli w wyniku wadliwej produkcji artykułu (środka, substancji itp.), odstąpienia od deklarowanej normy jakości, wadliwego przechowywania lub transportowania, czy też wprowadzania do obrotu towaru, który faktycznie jest innym produktem, niż wynikałoby to z jego opisu na opakowaniu, nazwy itp., przy jednoczesnym spełnieniu warunku, że produkt ten jest szkodliwy dla zdrowia w stopniu stanowiącym niebezpieczeństwo dla zdrowia lub życia wielu osób –  to jego wyprodukowanie lub wprowadzenie do obrotu wyczerpuje dyspozycję art. 165 § 1 pkt 2 k.k.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 5/17...

  • I KZP 4/17

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 31 maja 2017 r.

    1. Czy przewidziany w zdaniu pierwszym art. 139 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zakres normowania zwrotu "prawo łaski" obejmuje również normę kompetencyjną do stosowania abolicji indywidualnej?

    2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze - jakie skutki wywołuje przekroczenie powyższego zakresu normowania dla dalszego toku postępowania karnego?

    II-KK-0313-16-1.pdfPostanowienie SN z dnia 7 lutego 2017 r. (sygn. akt II KK 313/16)

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 maja 2017 r.

    I. Prawo łaski, jako uprawnienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej określone w art. 139 zdanie pierwsze  Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, może być realizowane wyłącznie wobec osób, których winę stwierdzono prawomocnym wyrokiem sądu (osób skazanych). Tylko przy takim ujęciu zakresu tego prawa nie dochodzi do naruszenia zasad wyrażonych w treści art. 10 w zw. z art. 7, art. 42 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 175 ust. 1 i art. 177 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
    II. Zastosowanie prawa łaski przed datą prawomocności wyroku nie wywołuje skutków procesowych.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 4/17...

  • I KZP 3/17

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    Czy oddalenie się skazanego z miejsca odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego może być zakwalifikowane w płaszczyźnie znamion określających czynność sprawczą przestępstwa samouwolnienia się stypizowanego w przepisie art. 242 § 1 Kodeksu Karnego?​

    I-KZP-0011-16_p.pdfPostanowienie SN z dnia 19 stycznia 2017 r. (sygn. I KZP 11/16)

    ​Sąd Najwyższy postanowił przejąć sprawę do rozpoznania.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 3/17...

  • I KZP 2/17

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    Czy rozstrzygając o warunkowym przedterminowym zwolnieniu sąd stosuje również ogólne dyrektywy wymiaru kary (art. 77 § 1 w zw. z art. 56 w zw. z art. 53 k.k.), czy też orzeka wyłącznie w oparciu o przesłanki wskazane w art. 77 § 1 k.k.?​

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2017 r.

    ​Podstawę orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności stanowią kryteria określone w art. 77 § 1 k.k., nie są natomiast przesłankami rozstrzygania w tym przedmiocie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k., art. 54 § 1 k.k. oraz art. 55 k.k. (art. 56 k.k.).

    Do treści uchwały zgłoszono jedno zdanie odrębne.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 2/17...

  • I KZP 19/16

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    1. Czy przysługuje zażalenie od postanowienia sądu rejonowego stwierdzającego swą niewłaściwość i przekazującego sprawę według właściwości innemu sądowi wydane w związku z przekazanym sądowi rejonowemu przez prokuratora żażaleniem na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych wydane przez urząd celny?

    2. W razie uznania, że zażalenie nie przysługuje czy należy:
    a) stosując przez analogię przepis art. 429 § 1 k.p.k., zarządzeniem odmówić przyjęcia wniesionego zażalenia i czy na takie zarządzenie przysługuje zażalenie i do jakiego organu?
    b) stosując bezpośrednio art. 430 § 1 k.p.k., postanowieniem pozostawić bez rozpoznania zażalenie od postanowienia w kwestii właściwości sądu?
    c) zarządzeniem o charakterze administracyjno-porządkowym zdecydować o złożeniu pisma do akt sprawy bez nadania mu dalszego biegu i zawiadomić o tym wnoszącego pismo?​

    Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Teza: Na postanowienie sądu rejonowego w przedmiocie właściwości (art. 35 § 1 k.p.k.), któremu przekazano do rozpoznania środek odwoławczy od rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu przygotowawczym, przysługuje zażalenie (art. 35 § 3 k.p.k.); nie ma w tym wypadku zastosowania ograniczenie przewidziane w art. 426 § 1 k.p.k.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 19/16...

  • I KZP 18/16

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    1. Czy zakres definicji "osoby pełniącej funkcję publiczną" przez to że zgodnie z art. 116 k.k., obowiązuje w części szczególnej kodeksu karnego i innych ustawach, czyba że ustawy te wyraźnie wyłączają ich zastosowanie, należy traktować jako szczegolną normę nakazującą uwzględniać znaczenie definiensa zgodnie ze znaczeniem definiendum, tym samym ściśle interpretować środki publiczne w powiązaniu z dysponowaniem ich w celu realizacji zadań publicznych,
    2. Czy znamię przedmiotowe "publiczny" należy dekodować w aspekcie bezprawności rozumianej monistycznie, czy też ściśle w aspekcie bezprawności karnej.​

    Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Teza: Osobą pełniącą funkcję publiczną w rozumieniu art. 115 § 19 k.k. jest osoba zatrudniona w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej jako jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje w niej wyłącznie czynności usługowe.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 18/16...

  • I KZP 1/17

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    1. Czy przerwy pomiędzy okresami, w których sprawca uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych (art. 209 § 1 k.k.) powodują, że całość jego zachowania, z wyłączeniem okresu przerw, stanowi jeden czyn, czy też wiele czynów?

    2. Czy przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.) zostaje dokonane z momentem rozpoczęcia czasowego wykonywania ciążącego na sprawcy obowiązku łożenia na rzecz osoby uprawnionej, czy też czasowe wykonywanie tego obowiązku nie przerywa ciągłości czynu?​

    RPO - Sąd Najwyższy Izba Karna art 209, 18 stycznia 2017.pdfWniosek Rzecznika Praw Obywatelskich

    Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Teza: Kryterium czasu decydujące o jedności lub wielości przestępstw powinno być rozumiane w tożsamy sposób w przypadku czynu ciągłego z art. 12 k.k. oraz w przypadku typów czynów zabronionych, których popełnienie zakłada wielość zachowań, w tym czynu zabronionego niealimentacji z art. 209 § 1 k.k.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 1/17...

  • I KZP 17/16

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych - dalej "ustawy o grach hazardowych" (DZ. U. z 2015 poz. 612) w zakresie gier na automatach, ograniczające możliwość ich prowadzenia jedynie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna, są przepisami technicznymi w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), a jeżeli tak to, czy wobec faktu nienotyfikowania tych przepisów Komisji Europejskiej, sądy karne w sprawach o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. uprawnione są, w oparciu o art. 91 ust. 3 Konstytucji, do odmowy ich stosowania jako niezgodnych z prawem unijnym?​

    - Podjęto zawieszone postępowanie w sprawie I KZP 10/15

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r.

    ​Kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 k.k.s., o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

    Uzasadnienie uchwały opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 17/16...

  • I KZP 16/16

    Skład 7 sędziów
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego, o którym mowa w art. 13 § 2 k.k., oznacza brak jakichkolwiek desygnatów znamienia przedmiotu czynności wykonawczej, na których chociażby potencjalnie może zostać popełniony czyn zabroniony w konkretnym stanie faktycznym, czy jedynie brak desygnatów, na które nakierowany jest zamiar sprawcy?​

    I-KZP-0016_16_p.pdfWniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r.

    ​1. Zawarte w art. 13§2 k.k. wyrażenie: „brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego” oznacza brak takiego przedmiotu, który należy do zbioru desygnatów znamienia przedmiotu czynności wykonawczej typu czynu zabronionego, do którego popełnienia zmierza sprawca.

    2. Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sprawcy usiłowania nieudolnego (art. 13§2 k.k.) może być in concreto uwarunkowane poczynionymi ustaleniami co do zamiaru popełnienia czynu zabronionego na określonym przedmiocie.

    Uzasadnienie uchwały opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 16/16...

  • I KZP 15/16

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy klauzula "antykumulacyjna" określona w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k. ma zastosowanie do należności publicznoprawnych w postaci składek na ubezpieczenie społeczne uiszczanych na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych?​

    Dnia 19 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Klauzula antykumulacyjna z art. 415 § 1 zd. drugie k.p.k. nie ma zastosowania do należności publicznoprawnych w postaci składek na ubezpieczenie społeczne uiszczanych na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

    Uzasadnienie postanowienia opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 15/16...

  • I KZP 14/16

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy pod pojęciem "ulicy" zawartym w art. 14 ust. 2a Ustawy z dnia 26.10.1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi należy rozumieć:
    - wydzielony pas terenu posiadający urzędową nazwę, przeznaczony do ruchu pojazdów lub ruchu pieszych (zał. nr 2 do rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów),
    - drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 4 pkt 3 Ustawy z dnia 21.03.1985r. o drogach publicznych?​

    Dnia 19 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Uzasadnienie postanowienia opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 14/16...

  • I KZP 12/16

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    ​Czy kara pozbawienia wolności, w ramach której na podstawie art. 141a§1 k.k.w. dyrektor zakładu karnego udzielił skazanemu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego na czas nieprzekraczający 5 dni jest w tym czasie oraz po jego upływie nadal karą wykonywaną (odbywaną) i w konsekwencji czy popełnienie przez skazanego w tych wskazanych okresach przestępstwa z art. 242§2 k.k. stanowi negatywny warunek z art. 85§3 k.k. uniemożliwiający orzeczenie kary łącznej obejmującej kary związane ze skazaniem za czyn wyczerpujący dyspozycję przepisu art. 242§2 k.k. i skazaniem za karę, w "ramach" której udzielono tego zezwolenia?

    Dnia 19 stycznia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Uzasadnienie postanowienia opublikowano w bazie orzeczeń SN

    szczegóły dla sygnatury I KZP 12/16...

  • I KZP 11/16

    Skład 3 sędziów
    Data orzeczenia: 19 stycznia 2017 r.

    Czy oddalenie się skazanego z miejsca odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego może być zakwalifikowane w płaszczyźnie znamion określających czynność sprawczą przestępstwa samouwolnienia się stypizowanego w przepisie art. 242 § 1 Kodeksu Karnego?​

    ​Sąd postanowił przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego powiększonemu składowi Sądu Najwyższego.

    szczegóły dla sygnatury I KZP 11/16...
Przejdź do początku