Zagadnienia prawne

  • I KZP 16/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 27 grudnia 2017 r.
    Data orzeczenia: 28 marca 2018 r.

    Czy reguła intertemporalna określona w art. 30 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1247 z późn. zm.) ma charakter generalny, a więc powoduje utrwalenie w odniesieniu do postępowań sądowych, będacych w toku w chwili wejścia w życie tej ustawy, całego zespołu dotychczasowych reguł dotyczących składu sądu, czy też odnosi się wyłącznie do tych sytuacji, gdy w danym konkretnym postępowaniu orzeka sąd w składzie przewidzianym przepisami dotychczasowymi, a więc należycie obsadzony?​

    Dnia 28 marca 2018 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
  • I KZP 15/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 20 grudnia 2017 r.
    Data orzeczenia: 28 marca 2018 r.

    ​Czy w przypadku przestępstwa materialnego sankcjonującego różne, alternatywne skutki (w tym przypadku art. 145 § 2 d.k.k.), bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z momentem nastąpienia chronologicznie pierwszego następstwa stanowiącego desygnat tego czynu zabronionego czy też, w sytuacji wystąpienia skutku oddalonego w czasie - cięższego, jednak także określonego w znamionach danego czynu przestępczego, termin ten rozpoczyna swój bieg stosownie do dyspozycji art. 101 § 3 k.k. z momentem zajścia ostatniego z tych następstw?

    Dnia 28 marca 2018 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
  • I KZP 14/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 22 listopada 2017 r.
    Data orzeczenia: 28 marca 2018 r.

    Czy użyte w art. 168b k.p.k. sformułowanie "innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej" obejmuje swoim zakresem wszystkie przestępstwa ścigane z urzędu lub przestępstwa skarbowe czy wyłącznie przestępstwa, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2016 r., poz. 1782 t.j.)​

    ​Sąd Najwyższy postanowił na podstawie art. 441 § 2 k.p.k. przekazać rozstrzygnięcie powyższego zagadnienia prawnego powiększonemu składowi Sądu Najwyższego.

  • I KZP 12/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 10 listopada 2017 r.
    Data orzeczenia: 25 stycznia 2018 r.

    ​1. Czy na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego wydane w postępowaniu toczącym się na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (tj.: Dz.U. z 2016 r., poz. 1713 ze zm.) przysługuje zażalenie?
    W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej:
    2. Jaki sąd jest funkcjonalnie właściwy do rozpoznania zażalenia?

    I-KZP-0012_17_p.pdfWniosek Pierwszego Prezesa SN

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2018 r.

    Na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego wydane w postępowaniu w sprawach o wykroczenia zażalenie nie przysługuje.

  • I KZP 13/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 10 listopada 2017 r.
    Data orzeczenia: 25 stycznia 2018 r.

    Czy zakres kontroli dokonywanej przez Sąd Najwyższy po wniesieniu skargi na wyrok sądu odwoławczego, o którym mowa w art. 539a § 1 k.p.k., obejmuje analizę ustalonych przez sąd odwoławczy uchybień innych niż wymienione w art. 539a § 3 k.p.k., o ile doprowadziły one do naruszenia art. 437 § 2 k.p.k. w zakresie wskazanych w tym przepisie podstaw uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji, czy też zakres tej kontroli ogranicza się do zbadania tego, czy stwierdzone przez sąd odwoławczy uchybienie daje podstawę do wydania orzeczenia kasatoryjnego?​

    I-KZP-0013_17_p.pdfWniosek Pierwszego Prezesa SN

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2018 r.

    Zakres kontroli dokonywanej przez Sąd Najwyższy po wniesieniu skargi na wyrok sądu odwoławczego, o którym mowa w art. 539a § 1 k.p.k., ogranicza się do zbadania, czy stwierdzone przez sąd odwoławczy uchybienie daje podstawę do wydania orzeczenia kasatoryjnego.

  • I KZP 11/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 14 września 2017 r.
    Data orzeczenia: 25 stycznia 2018 r.

    Czy popełnienie przestępstwa przez sprawcę w okresie próby wyznaczonym w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem go z odbycia reszty kary pozbawienia wolności stanowi negatywną przesłankę w rozumieniu art. 85 § 3 k.k. orzeczenia kary łączonej pozbawienia wolności obejmującej karę, z której odbycia został warunkowo przedterminowo zwolniony i karę orzeczoną za przestępstwo popełnione w okresie próby?

    I-KZP-0011_17_p.pdfPostanowienie SN z dnia 14 września 2017 r. (sygn. akt I KZP 6/17)

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2018 r.

    Popełnienie przez sprawcę przestępstwa w okresie próby wyznaczonym postanowieniem o warunkowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności nie stanowi przewidzianej w art. 85 § 3 k.k. negatywnej przesłanki do orzeczenia kary łącznej obejmującej karę (kary łączne), z odbycia reszty której sprawca został warunkowo zwolniony oraz karę (kary łączne) za przestępstwo popełnione w okresie próby.

  • I KZP 10/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 6 września 2017 r.
    Data orzeczenia: 25 stycznia 2018 r.

    Czy wobec zmiany treści przepisu art. 209 k.k. wprowadzonej ustawą z dnia 23 marca 2017 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2017 poz. 952) w postępowaniu wykonawczym wyznacznikiem możliwości dalszego prowadzenia postępowania - z uwagi na treść art. 4 § 4 k.k. - powinien być opis czynu w prawomocnym wyroku i zespół znamion tym zawarty, co skutkować może umorzeniem postępowania wykonawczego z uwagi na zatarcie skazania w oparciu o art. 15 § 1 k.k.w. czy też kontrola kompletności znamion w obecnym ujęciu art. 209 k.k. może być przeprowadzana przez ustalenia faktyczne oparte o cały materiał dowodowy zawarty w aktach sprawy?​

    Dnia 25 stycznia 2018 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​TEZA: Zarówno przed zmianą art. 209 § 1 k.k., dokonaną ustawą z dnia 23 marca 2017 roku o zmianie ustawy -  Kodeks  karny oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. 2017, poz. 952), jak i po nowelizacji, ustawa stanowi jedno ze źródeł obowiązku alimentacyjnego, z tym że od dnia 31 maja 2017 r. obowiązek ten musi być skonkretyzowany co do jego wysokości w orzeczeniu sądowym, ugodzie zawartej przed sądem albo innym organem albo w innej umowie.

  • I KZP 9/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 10 lipca 2017 r.
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy na podstawie art. 74[1] pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j.: Dz. U. 2016, poz. 233, ze zm.) dopuszczalne jest odpowiednie stosowanie przepisów rozdziału 55a kodeksu postępowania karnego w postępowaniu dyscyplinarnym uregulowanym w tej ustawie?​

    I-KZP-0009_17_p.pdfWniosek Pierwszego Prezesa SN z dnia 10 lipca 2017 r.

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2017 r.

    ​Przepisy rozdziału 55a Kodeksu postępowania karnego o skardze na wyrok sądu odwoławczego, uchylający wyrok sądu pierwszej instancji i przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania, znajdują odpowiednie zastosowanie (art. 74[1] pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 233 ze zm.) w postępowaniu dyscyplinarnym uregulowanym przepisami ustawy o radcach prawnych, a wniesioną skargę rozpoznaje Sąd Najwyższy.

    Uzasadnienie uchwały z dnia 14 września 2017 r. (sygn. I KZP 9_17).pdfUzasadnienie uchwały z dnia 14 września 2017 r. (sygn. I KZP 9_17)

  • I KZP 8/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 19 maja 2017 r.
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy użyte w treści art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. nr 14 poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., określenie: "w terminie płatności podatku" odnosi się wyłącznie do terminu, w jakim podatek jest płatny, wskazanego w ustępie 2 zd. 2 tego artykułu, czy też również do terminu, w jakim podatek jest płatny, wskazanego w ustępie 3 artykułu 28 wskazanej ustawy?​

    Dnia 14 września 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
  • I KZP 7/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 11 kwietnia 2017 r.
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy dla odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 245 k.k. w sytuacji gdy sprawca w celu wywarcia wpływu na świadka używa groźby karalnej w rozumieniu art. 115 § 12 k.k. (o której mowa w art. 190 k.k.) konieczne jest ustalenie, że groźba wzbudza uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona i czy obawa spełnienia groźby u pokrzywdzonego stanowi ustawowe znamię czynu zabronionego z art. 245 k.k.?​

    Dnia 14 września 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały
  • I KZP 6/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 27 marca 2017 r.
    Data orzeczenia: 14 września 2017 r.

    Czy popełnienie przestępstwa przez sprawcę w okresie próby wyznaczonym w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem go z odbycia reszty kary pozbawienia wolności stanowi negatywną przesłankę w rozumieniu art. 85 § 3 k.k. orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności obejmującej karę, z której odbycia został warunkowo przedterminowo zwolniony i karę orzeczoną za przestępstwo popełnione w okresie próby?​

    ​Sąd Najwyższy postanowił:

    1.  na podstawie art. 441 § 2 k.p.k. przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Częstochowie powiększonemu składowi Sądu Najwyższego,
    2.  z uwagi na zawiłość sprawy odroczyć sporządzenie uzasadnienia postanowienia do dnia 21 września 2017 r.

  • I KZP 5/17

    Skład 3 sędziów
    Data wpływu: 2 marca 2017 r.
    Data orzeczenia: 31 maja 2017 r.

    Czy wprowadzenie do obrotu środków zastępczych o jakich mowa w art. 4 ust. 27 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wypełnia dyspozycję wprowadzenia do obrotu szkodliwych dla zdrowia substancji z art. 165 § 1 pkt 2 k.k.?​

    Dnia 31 maja 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    TEZA: ​Jeżeli w wyniku wadliwej produkcji artykułu (środka, substancji itp.), odstąpienia od deklarowanej normy jakości, wadliwego przechowywania lub transportowania, czy też wprowadzania do obrotu towaru, który faktycznie jest innym produktem, niż wynikałoby to z jego opisu na opakowaniu, nazwy itp., przy jednoczesnym spełnieniu warunku, że produkt ten jest szkodliwy dla zdrowia w stopniu stanowiącym niebezpieczeństwo dla zdrowia lub życia wielu osób –  to jego wyprodukowanie lub wprowadzenie do obrotu wyczerpuje dyspozycję art. 165 § 1 pkt 2 k.k.

  • I KZP 4/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 14 lutego 2017 r.
    Data orzeczenia: 31 maja 2017 r.

    1. Czy przewidziany w zdaniu pierwszym art. 139 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zakres normowania zwrotu "prawo łaski" obejmuje również normę kompetencyjną do stosowania abolicji indywidualnej?

    2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze - jakie skutki wywołuje przekroczenie powyższego zakresu normowania dla dalszego toku postępowania karnego?

    II-KK-0313-16-1.pdfPostanowienie SN z dnia 7 lutego 2017 r. (sygn. akt II KK 313/16)

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 maja 2017 r.

    I. Prawo łaski, jako uprawnienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej określone w art. 139 zdanie pierwsze  Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, może być realizowane wyłącznie wobec osób, których winę stwierdzono prawomocnym wyrokiem sądu (osób skazanych). Tylko przy takim ujęciu zakresu tego prawa nie dochodzi do naruszenia zasad wyrażonych w treści art. 10 w zw. z art. 7, art. 42 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 175 ust. 1 i art. 177 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
    II. Zastosowanie prawa łaski przed datą prawomocności wyroku nie wywołuje skutków procesowych.

  • I KZP 2/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 19 stycznia 2017 r.
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    Czy rozstrzygając o warunkowym przedterminowym zwolnieniu sąd stosuje również ogólne dyrektywy wymiaru kary (art. 77 § 1 w zw. z art. 56 w zw. z art. 53 k.k.), czy też orzeka wyłącznie w oparciu o przesłanki wskazane w art. 77 § 1 k.k.?​

    Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2017 r.

    Podstawę orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kary pozbawienia wolności stanowią kryteria określone w art. 77 § 1 k.k., nie są natomiast przesłankami rozstrzygania w tym przedmiocie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k., art. 54 § 1 k.k. oraz art. 55 k.k. (art. 56 k.k.).

    Do treści uchwały zgłoszono jedno zdanie odrębne.

  • I KZP 3/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 19 stycznia 2017 r.
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    Czy oddalenie się skazanego z miejsca odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego może być zakwalifikowane w płaszczyźnie znamion określających czynność sprawczą przestępstwa samouwolnienia się stypizowanego w przepisie art. 242 § 1 Kodeksu Karnego?​

    I-KZP-0011-16_p.pdfPostanowienie SN z dnia 19 stycznia 2017 r. (sygn. I KZP 11/16)

    ​Sąd Najwyższy postanowił przejąć sprawę do rozpoznania.

  • I KZP 1/17

    Skład 7 sędziów
    Data wpływu: 18 stycznia 2017 r.
    Data orzeczenia: 26 kwietnia 2017 r.

    1. Czy przerwy pomiędzy okresami, w których sprawca uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych (art. 209 § 1 k.k.) powodują, że całość jego zachowania, z wyłączeniem okresu przerw, stanowi jeden czyn, czy też wiele czynów?

    2. Czy przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.) zostaje dokonane z momentem rozpoczęcia czasowego wykonywania ciążącego na sprawcy obowiązku łożenia na rzecz osoby uprawnionej, czy też czasowe wykonywanie tego obowiązku nie przerywa ciągłości czynu?​

    RPO - Sąd Najwyższy Izba Karna art 209, 18 stycznia 2017.pdfWniosek Rzecznika Praw Obywatelskich

    Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały

    ​Teza: Kryterium czasu decydujące o jedności lub wielości przestępstw powinno być rozumiane w tożsamy sposób w przypadku czynu ciągłego z art. 12 k.k. oraz w przypadku typów czynów zabronionych, których popełnienie zakłada wielość zachowań, w tym czynu zabronionego niealimentacji z art. 209 § 1 k.k.

Przejdź do początku